به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در سال های اخیر توجه زیادی به سلول های بنیادی تولید شده در آزمایشگاه موسوم به سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCs) شده است که تولید آن ها متکی به بازبرنامه ریزی سلول های تمایز یافته است و کشف آن ها نوبل 2012 را برای دکتر یاماناکا به ارمغان آورد.

بر خلاف پتانسیل این سلول ها اطلاعات اندکی در مورد مکانیسم های دخیل در تعیین سرنوشت آن ها وجود دارد و متاسفانه طی این فرایند اشتباهاتی در جدا شدن کروموزوم ها اتفاق می افتد که موجب تقسیم بی نهایت و نامحدود سلول ها می شود و در این میان سنتروزوم نقش اساسی را بازی می کند. سنتروزوم محل اتصال کمپلکس های پروتئینی است که دو برابر شدن و فشرده شدن کروموزوم ها را تضمین می کنند تا آن ها به طور مساوی بین سلول های دختری تقسیم شوند.

در مطالعه ای جدید محققین تعریف دقیقی از اجزا و اندازه سنتروزوم های سلول های بنیادی داشته اند و نشان داده اند که این سلول ها سنتروزوم های ضعیف تری در مقایسه با سلول های تمایز یافته دارند. علاوه بر این، این ساختارها در نتیجه کسب هویت سلول های بنیادی ضعیف تر نیز می شوند(آن چه در مورد سلول های iPS) اتفاق می افتد. این ضعف در ساختار برای تقسیم صحیح کروموزوم ها بین سلول های دختری ضروری است و ممکن است توضیح دهد که چرا این سلول ها زمانی که تقسیم می شوند با اشتباهات بیشتری روبرو هستند. احتمال بالای رخ دادن اشتباه در حین تقسیم سلولی که از ناهنجاری های کروموزومی منشا می گیرد یکی از بزرگ ترین محدودیت ها برای استفاده از این سلول ها است.

به عقیده محققین درک دلیل این اشتباهات می تواند به آینده پزشکی بازساختی و استفاده از سلول های بنیادی کمک کند.

پایان مطلب/