به گزارش بنیان به نقل از news-medical.net، به عنوان یک استراتژی جایگزین، دکتر برندا اولگ و همکارانش در دانشگاه مینه سوتا این فرضیه را ارائه کردند که می توان در ابتدا سلول های بنیادی پرتوان القایی انسانی(hiPSCs) که پتانسیل تکثیری بالایی را دارند پرینت کرد و در ادامه با رسیدن به تراکم مد نظر آن ها را به کاردیومیوسیت های دلخواه تمایز داد.

اولگ و همکارانش از تجربه قبلی شان و مزیت های یک فرمولاسیون ماتریکس خارج سلولی القا کننده تمایز کاردیومیوسیتی برای تولید جوهر زیستی حمایت کننده تکثیر سلول های iPS استفاده کردند. نتایج نشان داد که استفاده از سلول های iPS و بکارگیری رویکرد مبتنی بر جوهر زیستی ماتریکس خارج سلولی منجر به تولید پمپ های عضلانی حفره ای شکلی شد که راه را برای تولید ساختارهای شبه قلبی پیچیده هموار کرد.

جوهر زیستی مذکور در واقع یک فرمولاسیون مبتنی بر ژلاتین مت آکریلات کراس لینک شونده با نور و مرکب از پروتئین های فیبرونکتین، لامینین -111 و کلاژن بود که پتانسیل حمایت از سلول های iPS و تمایز کاردیومیوسیتی را دارد.

محققین امیدوارند که یافته های آن ها راه گشای استفاده از پمپ های قلبی پرینت شده در سنجش های کاردیولوژی و مدل سازی آسیب ها و بیماری های قلبی باشد.

پایان مطلب/