به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress،  در این مطالعه که در ژورنال Nature Cancer  منتشر شده است، سلولهای سرطانی پروستات را در افراد و موش­ها جداسازی کرده اند و نشان داده اند که همکاری گسترده ای بین 16 ژن رخ می­دهد که منجر به متاستاز و غالبا چالشهای درمانی بعد از آن می شود.

نشانگرهای ژنی شناسایی شده می توانند پیش بینی کنند که آیا یک بیمار سرطانی پروستات احتمال زیادی برای متاستاز، از جمله استخوان دارد. سرطان پروستات دومین علت اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در مردان در ایالات متحده است که در صورت تشخیص زودهنگام بقای نسبی پنج ساله نزدیک به 100 درصد است اما سرطان پروستات متاستاتیک به احتمال سی درصد شانس پنج سال بقا دارد. روش های درمانی فعلی مانند ضد آندروژن­های نسل اول و بعدی که هورمون های جنسی مردانه را در کنار پرتودرمانی، شیمی درمانی و سایر موارد هدف قرار می دهند همیشه موثر نیستند و نمی توان پیش بینی کرد که چه بیمارانی در معرض خطر پیشرفت مرحله آخر بیماری هستند.

با استفاده از مارکرهای پروتئینی کشف شده روی افرادی که مبتلا به سرطان پروستات هستند مشخص می شود که چه مقدار خطر ابتلا به سرطان پروستات متاستاتیک وجود دارد که می تواند در شخصی سازی درمان به ما کمک کند. آنتونینا میتروفانووا، استادیار دانشکده روتگر زمینه می گوید :نتایج ما نشان می دهد که پروفایل مولکولی در زمان تشخیص می­تواند به افراد بیمار کمک کند تا درمان شخصی ­سازی شده بهتری را به همراه داشته باشند و منجر به نتایج بهتر برای کسانی که نوع پیشرفته بیماری را دارند، شود.

محققان می گویند آزمایش برای این نشانگرهای ژنی می تواند پیش بینی کند که چه بیمارانی قادر به پاسخگویی به درمانهای هدفمند آندروژن استفاده شده در بیماری متاستاتیک نخواهند بود و همچنین قادر خواهد بود چندین دوره درمانی غیر پلسخگو را برای بیماران کاهش دهد. محققان با همکاری آزمایشگاه کوری آباته شن (Cory Abate-Shen's) در دانشگاه کلمبیا نتایج این مطالعه را ثبت اختراع نموده و به دنبال توسعه ابزارهای درمانی و تشخیصی مذکور هستند.

پایان مطلب/