به گزارش بنیان به نقل از HealthDay، در مردان ، آزواسپرمی غیر انسدادی (NOA) ناشی از نقص در روند اسپرماتوژنز(تولید اسپرم) است که می تواند به سلول های بنیادی اسپرماتوگونیایی (SSC) یا جایگاه آنها یا هر دو نسبت داده شود. در حالی که فن آوری های کمک تولید مثلی و بانک داری اسپرم می تواند حفظ باروری (FP) را در مردانی که در سنین باروری در معرض خطر ناباروری هستند ، امکان پذیر سازد ، حفظ باروری برای بیماران قبل از بلوغ همچنان در مرحله آزمون و خطا است. گزینه های درمانی آزواسپرمی غیر انسدادی محدود است. پیشرفت سریع تحقیقات سلول های بنیادی و فن آوری های ویرایش ژن می تواند گزینه های جدید حفظ باروری را برای این بیماران فراهم کند. تاکنون پتانسیل سلول های بنیادی پرتوان القایی (iPSC) ، سلول های بنیادی اسپرماتوگونیایی و سلول های موجود در ریز محیط یا نیچ بیضه ، و همچنین سلول های استرومایی مزانشیمی (MSC )، برای استفاده در استراتژی های حفظ باروری تست شده اند. در مطالعه ای جدید در مرکز باروری CReATe در تورنتو، دکتر فیشر و همکارانش مزایا و چالش های سه نوع روش مبتنی بر سلول های بنیادی را با فوکوس روی نقش سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بند ناف انسان برای حفظ باروری بررسی کردند. این روش ها شامل 1. جداسازی و تکثیر آزمایشگاهی سلول های بنیادی اسپرماتوگونیایی  اتولوگ برای پیوند درون تنی یا اسپرماتوژنز آزمایشگاهی. 2. تمایز آزمایشگاهی به سمت سلول های زایای سوماتیک بیضه با استفاده از سلول های بنیادی اسپرماتوگونیایی  اتولوگ یا سلول های بنیادی مانند iPSC یا سلول های بنیادی مزانشیمی و 3. محافظت یا بازسازی نیچ اسپرماتوژنیک پس از خونریزی های گنادوتوکسیک در داخل بدن. نتیجه مطالعه آن ها نشان داد که سلول های بنیادی مزانشیمی درون بند ناف بویژه سلول های پیرامون عروقی موسوم به HUCPVS منابع سلولی امیدوار کننده ای برای استفاده در فناوری های حفظ باروری هستند.

پایان مطلب/