به گزارش بنیان به نقل از Stemcellportal، از دست رفتن سلول های عصبی بیشتر در ناحیه استراتوم مغز رخ می دهد اما به سایر نواحی مغزی نیز گسترانده می شود که مهم ترین آن ها قشر مغز است. اغلب بیماران مبتلا به هانتینگتون ظرف 20 سال بعد از شروع علایم بیماری می میرند و این در حالی است که از نظر میزان پیشرفت بیماری و بروز ظواهر و علایم بیماری متفاوت هستند.

رویکردهای درمانی مختلفی در حالی حاضر برای هانتینگتون و تسکین علایم آن استفاده می شوند و برخی از آن ها در مرحله 3 کارآزمایی بالینی قرار دارند. با این حال، حتی اگر این رویکردها موفقیت آمیز هم باشند، برای همه بیماران قابل استفاده نخواهند بود.از طرفی، سلول درمانی پتانسیل بافت های آتروفی شده را دارا هستند و بنابراین ممکن است یک مسیر درمانی مهم را ارائه دهند. در این میان بزرگ ترین چالش، ارائه یک منبع سلولی بهینه برای استفاده در سلول درمانی است که بتواند پیوند را قابل اتکاتر و مطمئن تر بسازد. محققین امیدوارند که با ارائه یک منبع سلولی مناسب بتوانند پیوند درون مغزی این سلول ها و بهبودی علایم هانتینگتون را در آینده ای نزدیک مقدور سازند.

پایان مطلب/