به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، برای تست موثر بودن این روش در بیماران، محققین به بررسی این امر پرداختند که آیا حجم دنتیتن ترمیم کننده تولید شده برای ترمیم حفرات موجود در دندان انسان کافی است یا خیر. هم چنین آن ها به بررسی طیف دوز داروی مذکور پرداختند و میزان رسوب معدنی در دنتین ترمیم شده را نیز با دنتین طبیعی مقایسه کردند. آن ها کشف کردند که استفاده از این دارو(Tideglusib) موجب می شود که ناحیه ترمیم تنها به سلول های پالپ و درست در جایگاه آسیب محدود می شود و ریشه پالپ تحت تاثیر قرار نمی گیرد.

هم چنین آن ها دریافتند که ناحیه رسوب معدنی ترمیم نیز به طور قابل توجهی با رسوب کلسیمی استخوان متفاوت بود و بیشتر شبیه دنتین طبیعی بود. علاوه براین مشخص شد که داروی Tideglusib می تواند ترمیم ناحیه آسیب دنتینی را فعال کرد و موجب ترمیم ناحیه ضایعه تا 10 برابر بیشتر شود. محققین بر این باورند که در آینده ای نزدیک ترمیم طبیعی دندان از طریق فعال کردن سلول های بنیادی موجود در دندان صورت می گیرد و می توان به دنبال تست داروها یا ترکیباتی بود که بتوانند این سلول ها را فعال کنند.

پایان مطلب/