به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، این مطالعه نشان داد که اپی ژنوم(متیلاسیون DNA) سلول های بنیادی خون ساز پیر شده، حتی در نیچ مغز استخوان جوان نیز تغییر قابل توجهی نکرد ولی پروفایل متیلاسیون DNA شاخص بهتری را در مقایسه با الگوی بیان ژن سلول های بنیادی خون ساز پیر شده نشان داد.

در این پژوهش جدید، دکتر آتسوشی ایواما و همکارانش در دانشگاه توکیو به بررسی این امر پرداختند که آیا جوان سازی سلول های بنیادی خون ساز پیر شده در ریز محیط مغز استخوان اتفاق می افتد یا خیر. آن ها ده ها هزار سلول  بنیادی خون ساز پیر شده را از یک موش 20 ماهه جمع آوری کردند و آن ها را بدون پیش تیمار با پرتو به موش های جوان هشت هفته ای پیوند کردند. بعد از دو ماه تحت نظر قرار گرفتن، آن ها این سلول های مغز استخوان را جمع آوری کردند و آن ها را مورد آنالیز فلوسایتومتری قرار دادند. آن ها سلول های بنیادی خون ساز یک موش 10 هفته ای را نیز برای مقایسه پیوند کردند. علاوه بر این، سلول های بنیادی خون ساز پیر شده و پیوند شده جدا شده و مورد آنالیز توالی RNA و آنالیز متیلاسیون DNA قرار گرفتند. نتایج نشان داد که سلول های بنیادی خون ساز پیر شده پیوند شده در مقایسه با سلول های بنیاید جوان تر کمتر قادر به تولید سلول های خون ساز بودند. هم چنین مشخص شد که تمایز سلول های بنیادی خون ساز پیر شده به سلول های پیش ساز چند توان، حتی در نیچ مغز استخوان جوان نیز مختلف شد و جهت تمایز نیز به مورد بحث بود. مشخص شد که انتقال سلول های بنیادی خون ساز پیر شده به نیچ مغز استخوان جوان، عملکرد بنیادینگی آن ها را بهبود نبخشید.

به عقیده محققین، آنالیزهای دقیق تر ممکن است مکانیسم هایی که اثر برگشت ناپذیری روی عملکرد سلول های بنیادی خون ساز پیر شده دارند را نشان دهد.

پایان مطلب/