به گزارش بنیان به نقل از Stemcellportal، سلول ها در جنین های اولیه دارای برنامه های پرتوانی مجزایی هستند که همه آن ها سلول ها را برای تولید انواع مختلف بافت های بدن تحریک می کنند. پیش از این وجود دسته ای سلول های بنیادی جنینی موسوم به سلول های naive(جنین چهار روزه موش) و سلول های بنیادی اپی بلاستی تحریک شده(primed)(حدود روز هفتم بعد از لقاح و بعد از لانه گزینی در موش) شناسایی شده بود.

در مطالعه ای جدید در دانشگاه تگزاس محققین سلول های بنیادی جنینی موسوم به سلول های "بینابینی" را گونه های موش، اسب و انسان جداسازی کرده اند و اصطلاحا آن ها را XPSCs نامیده اند. این سلول ها قادر به تولید جنین ها کایمرا هستند و هم چنین کشت آن ها در شرایط آزمایشگاهی و استفاده از القا کننده های مناسب می تواند آن ها را به سلول های تخمک و اسپرم تبدیل کند.

نکته جالبی که وجود دارد این است که سلول های بنیادی جنینی ذاتی یا naive نیازمند فعالیت مسیر Wnt و سرکوب مسیر  FGF و  TGFβ هستند و این در حالی است که سلول های بنیادی جنینی تحریک شده یا primed نیازمند سرکوب مسیر Wnt و فعال شدن مسیر های FGF و  TGFβهستند و در نهایت این که سلول های بنیادی جنینی بینابینی برای فعالیت نیازمند فعالیت هر سه فاکتور هستند. این سلول های بنیادی در شرایط آزمایشگاهی بسیار با ثبات هستند و خودنوزایی بسیار بالایی نیز دارند.

پایان مطلب/