به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، عملکرد سدی پوست، توانایی منحصربفردی به این اندام برای مقابله با سرما و حفظ آب بدن می دهد. لایه خارجی پوست(اپیدرم) به طور دائم در حال بازارایی است تا سلول های مرده یا اسیب دیده را جایگزین کند و سلول های جدیدی را برای تقویت عملکرد سدی و بهبودی آسیب تولید می کند. تاکنون مکانیسم مولکولی تنظیم کننده بازآرایی اپیدرم به طور کامل شناسایی نشده بود.

محققین اطلاعات عمیق و گسترده ای را در مورد پروتئین های بدن دارا هستند. با این حال، این پروتئین ها تنها بوسیله کمتر از دو درصد از ژنوم انسانی کد می شوند. در مورد ذات اینترون ها که بخش کد نشونده DNA هستند و بیش از 24 درصد ژنوم انسانی را می سازند، اطلاعات اندکی در دست است.

برخلاف باور عمومی در مورد این که اینترون ها مواد به درد نخور ژنتیکی هستند، آن ها نقش های مهمی را در تعدیل رونویسی RNA در سراسر عمر بازی می کنند. رونویسی RNA گام مهم و اولیه ای در جهت بیان ژن است که در آن DNA به RNA نسخه برداری می شود تا الگوی لازم برای سنتز پروتئین ها ایجاد شود. با توجه به جایی که رونویسی خاتمه می یابد(در اینترون یا انتهای یک ژن)، یک سلول بنیادی اپی درمی به صورت بنیادینه باقی می ماند یا به یک سلول اپی درمی اختصاص یافته تبدیل می شود که عملکرد سدی خاصی را دارا است. این مطالعه نشان داده است که برخلاف تصور موجود مبنی بر خاتمه رونویسی در انتهای یک ژن، در بسیاری از مواقع رونویسی نه تنها در انتهای ژن خاتمه نمی یابد بلکه اغلب در درون اینترون ها در میانه ژن نیز این اتفاق رخ می دهد. در واقع ژن های یکسان ممکن است الگوهای خاتمه رونویسی مختلفی را در سلول های بنیادی اپیدرمی شان(برخلاف سلول های کاملا تمایز یافته) دارا باشند. این یافته می تواند در مورد بسیاری از سیستم های بازسازی کننده خودنوزایی کننده در بدن انسان نیز صادق باشد و تحقیقات بیشتر در این زمینه می تواند به یافته های جدیدی در زمینه سرطان نیز منتج شود.

پایان مطلب/