به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، وزیکول های خارج سلولی مشتق از سلول های بنیادی(EVs) پتانسیل زیادی را برای درمان سکته ایسکمیک و انفارکته میوکاردی نشان می دهند. به دلیل برهمکنش های قلب-مغز، عملکرد درمانی وزیکول های خارج سلولی در مغز و قلب نمی تواند به صورت جداگانه بررسی شود. هر گونه اثری روی هر کدام از این اندام ها می تواند روی اندام دیگر نیز اثر گذار باشد. وزیکول های خارج سلولی مشتق از سلول های بنیادی، شمار زیادی از مسیرهای پیام رسانی را در هر دو بافت تحت تاثیر قرار ی دهند. بدنبال ایسکمی، وزیکول های خارج سلولی مانع از آسیب بیشتر می شوند، رگزایی را افزایش می دهند، بازآرایی پارانشیمی را تقویت می کنند و ریکاوری عملکردی بافت را مقدور می سازند.

این اثر درمانی به میزان قابل توجهی تحت تاثیر محموله حمل شونده بوسیله وزیکول های خارج سلولی قرار دارد که در بین آن ها میکروRNAها و پروتئین ها نقش بسیار مهمی را بویژه در پیام رسانی های سلولی و تمایز سلولی در دو بافت مذکور بازی می کنند. پرداختن به پتانسیل عملکردی وزیکول های خارج سلولی و مکانیسم عمل این وزیکول ها می تواند دیدگاه های جدیدی را در مورد فرایندهای بازآرایی بافتی و درمان سکته ایسکمی ارائه دهد.

پایان مطلب/