به گزارش بنیان به نقل از Sciencedaily، در این پژوهش آن ها روی درک تعادل زیستی بین GvHD و اثر پیوند علیه لوکمیا فوکوس کردند. پیوند سلول های بنیادی خون ساز به عنوان گزینه ای درمانی برای برخی از بیماران لوکمیایی استفاده می شود. سلول های T   در گرافت سلول های بنیادی مشتق از اهدا کننده به بیماران لوکمیایی داده می شوند تا سلول های سرطانی را بکشند و سیستم ایمنی بیماران را مجددا بازسازی کنند. بیماری GvHD یک چالش بالینی بزرگ محسوب می شود زیرا سلول های T اهدایی که از مغز استخوان منشا می گیرند می توانند به اندام های بیماران حمله کنند.  

 معمولا 30 تا 70 درصد بیمارانی که متحمل پیوند مغز استخوان آلوژن می شود دچار GvHD می شوند و 15 درصد آن ها می میرند. هر سلول در بدن ما فرایند متابولیکی خودش را دارد ولی این متابولیسم معمولا طی بیماری های مختلف تغییر می کند. در مطالعه  صورت گرفته در مرکز سرطان MUSC Hollings، محققین روی متابولیسم سلول های T فوکوس کردند تا تعادل بین GvHD و پاسخ های گرافت علیه لوکمیا را درک کنند. اغلب سلول های بدن برای تامین موثر انرژی به اکسیژن نیاز دارند.

با این حال، این مطالعه روی متابولیسم چربی فوکوس کرد. سلول های T دارای فرایندهای متابولیکی ویژه ای هستند و گاهی به دلیل تکثیر سریعی که دارند نیازمند استفاده از یک منبع انرژی اضافی در قالب اسیدهای چرب آزاد هستند. لیپاز اسید لیزوزومی آنزیمی است که لیپیدهای بزرگ و کلسترول را به اسیدهای چرب می شکند. اگر این آنزیم وجود نداشته باشد، اسیدهای چرب کافی برای تولید انرژی وجود ندارد. این تغییر متابولیسم سلول های T را تغییر می دهد که آن هم به نوبه خود موجب تغییر در عملکرد سلول های T می شود. در مطالعه روی مدل های موشی لوکمیا، محققین از مهار کننده لیپاز اسید لیزوزومی به نام اولیستات استفاده کردند(یک روز بعد از دریافت پیوند مغز استخوان). مهار آنزیم بوسیله این مهار کننده موجب کاهش قابل توجه GvHD در این موش ها شد. به عقیده محققین با انجام آزمایشات بیشتر می توان در آینده ای نزدیک از این استراتژی برای درمان GvHD انسانی استفاده کرد.

پایان مطلب/