به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در این مطالعه متاآنالیز، مسیرهای زیستی محتمل در تشدید این بیماری نشان داده شده است و این موضوع را به اثبات رسانده است که اختلال در فعالیت‌های زیستی سلول‌های اپیتلیومی، در دیگر اندام‌هایی همچون کلیه و قلب نیز مشاهده شده است.

مطابق آمارهای جهانی تا کنون بیش از 60 میلیون نفر به این ویروس مبتلا شده اند که تقریبا 1.4 میلیون از آن‌ها جان سپردند.این آمار از شیوع جهانی این ویروس، باعث شد تا توسط سازمان بهداشت جهانی به عنوان پاندمی معرفی گردد.

اگرچه تا کنون واکسن‌های موثری گزارش شده است، با این وجود شناخت مکانیزم‌های مولکولی این ویروس، زمینه ساز درمان های موثر در آینده است.

از این رو، یکی از پژوهشگران این مطالعه اظهار داشت که در ابتدا نتایج خیره کننده ای از ارتباطات مولکولی بدست نیاوردیم. زمانی که مطالعات و آنالیزهای دقیق تری را پیش گرفتیم، علاوه بر TMPRSS2 از ارتباط تنگاتنگ چندین پروتئین(همچون پروتئین های غشایی سرین پروتئاز) با گیرنده ACE2 پرده برداری نمودیم. همچنین ردپایی از نقش این پروتئین‌ها در فرایندهایی مثل چرخه سلولی، پاسخ‌های ایمنی، پاسخ‌های پیش التهابی، تنظیم سایتوکاین‌ها (همچون IL6, IL1, IL20, IL33, IFI16)، جذب ماکروفاژها، استرس سلولی و واکنش‌های اکسیژنی (همچون استرس اکسیداتیو) در افراد مبتلا به این ویروس، یافت شد.

پروفسور جیمز آجای مسئول اجرایی این پروژه، همچنین اذعان داشته است که مطالعه بالینی بر روی این ویروس نیازمند تجهیزات و امکانات پیشرفته است که این امر موجب محدودیت‌هایی برای مطالعه در این حوزه می‌باشد. لذا استفاده از داده های ترانسکریپتومی سلول‌های آلوده به این ویروس، زمینه ی مناسبی را برای آنالیز شبکه‌های زیستی، تعامل آن‌ها با یکدیگر و همچنین پروتئین‌هایی که نقش اصلی در پیشرفت این بیماری را بازی می‌کنند، فراهم می‌سازد.

پایان مطلب/