به گزارش بنیان به نقل از Stemcellportal، علی رغم امیدوار کننده بودن پیوند جزایر پانکراسی، پروتکل های موجود به دلیل کاهش عملکرد این جزایر در حین جداسازی، دوره کشت در آزمایشگاه و بعد از پیوند با محدودیت هایی مواجه است. دلیل این امر را اثرات کشنده استرس های هیپوکسیک و سیتوکینی روی سلول های بتا می دانند.

یک استراتژی آزمایشگاهی برای بهبود عملکرد این جزایر، هم کشتی یا پیوند هم زمان آن ها با سلول های بنیادی مزانشیمی است. مطالعات بی شماری نشان داده اند که سلول های بنیادی مزانشیمی ظرفیت بهبود بقای جزایر و افزایش عملکرد ترشح انسولین را دارند اما مکانیسم این عمل به خوبی شناخته نشده است. در مطالعه ای که اخیر در دانشگاه تگزاس صورت گرفته است، محققین نشان داده اند که سلول های بنیادی مزانشیمی می توانند از جزایر پانکراسی در برابر استرس مربوط به هیپوکسی و سیتوکین ها مراقبت کنند و این اثر حفاظتی جدای از ویژگی های تعدیل کنندگی ایمنی است که این سلول های بنیادی مزانشیمی ایجاد می کنند.

به همین دلیل این مطالعه پیشنهاد کرده است که پیوند هم زمان جزایر پانکراسی به همراه سلول های بنیادی مزانشیمی می تواند موجب افزایش بقا و عملکرد این جزایر بعد از پیوند شود.

پایان مطلب/