به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، درمان فعلی مشکلات مربوط به مفصل گیجگاهی-آرواره ای شامل تزریق استروئیدها (برای تسکین درد) و جراحی های بازسازی کننده با استفاده از پروتزها یا بافت های اهدایی است که اغلب قادر به ترمیم مفصل نیستند.

محققین راه حل این مشکل را مهندسی گرافت های غضروف-استخوان مفصل گیجگاهی-آرواره ای می دانند که دقیقا با شرایط گیرنده یا بیمار از نظر زیستی و آناتومیک مطابقت داشته باشند. در مطالعات جانوری آن ها سلول های بنیادی را از بافت چربی جانور گرفته و آن ها را کشت داده و تکثیر کردند و در ادامه آن ها را برای تمایز به غضروف و سلول های استخوان ساز القا کردند. با الهام گرفتن از تصاویر گرفته شده از نقص در مفصل گیجگاهی-آرواره ای ، آن ها بلوک های از ماتریکس استخوانی که از نظر هندسه و شکل شبیه ناحیه آسیب دیده بود را تولید کردند. در ادامه سلول های استخوان ساز روی این داربست ها کشت داده شدند. این داربست ها درون بیوراکتورها قرار داده شدند تا از رشد سلول ها درون بلوک ها حمایت شود. نتیجه امر تولید بلوک های مفصلی با شکلی دقیقا شبیه ناحیه آسیب دیده مفصل مفصل گیجگاهی-آرواره ای بود که می تواند نیازهای جانور(و در آینده انسان) را تامین کند.

پایان مطلب/