به گزارش بنیان به نقل از ScienceDaily، سلول های بنیادی خون ساز توانایی تبدیل به انواع سلول های خونی را دارند. این سلول ها ممکن است طی درمان های تهاجمی آسیب های جبران ناپذیر ببینند. شیمی درمانی به علت تاثیر مخرب بر سلول های بنیادی مانع از تمایز این سلول ها به سلول های ایمنی می شود. بنابراین، به مرور زمان سیستم ایمنی بیمار ضعیف شده و توانایی بدن در مقابله با بیماری ها کاهش می‌یابد. البته در این میان داروهایی هستند که با به جریان انداختن سلول بنیادی از مغز استخوان امکان جمع آوری این سلول ها را قبل از شیمی درمانی فراهم می‌کنند تا در آینده پس از درمان به بیمار پیوند زده  شود.

تا پیش از این جزئیات زیادی از مکانیسم عمل داروهای محرک سلول های بنیادی خونساز (hematopoietic stem cell mobilizer) در دسترس نبود. در این مطالعه، داروی Plerixafor و داروی تحقیقاتی AMD11070 بررسی شدند که اثرات مشابهی داشتند. داروی Plerixafor‌ با مسدود‌کردن گیرنده‌های اختصاصی، مغز استخوان را وادار به آزاد‌سازی سلول‌های بنیادی به خون می کند. همچنین، این داروها از مسیر‌هایی دیگر نیز این امر را تسهیل می‌کنند،  Plerixafor، آنتاگونیست گیرنده‌ی CXCR4 می‌باشد که باعث مهار یا کاهش فعالیت گیرنده شده و مکانیسمی مشابه با دسته‌ای از دارو‌های مهار کننده‌ی همانند‌سازی HIV دارد. این درحالی است که AMD11070 از این مکانیسم پیروی نمی کند.

 به نظر می رسد، نتایج این مطالعه با ایجاد رویکرد‌های جدید در طراحی دارو بتواند منجر به تولید فرآورده‌های کارآمد‌تر در رژیم های درمانی مبتنی بر سلول های بنیادی، HIV و یا سایر بیماری‌های مرتبط با این گیرنده شود. برای اطلاع از جزییات این مطالعه اینجا کلیک کنید.

پایان مطلب/