به گزارش بنیان، بررسی انسان هایی با طول عمر بیش از 100 سال  نشان داده است که بسیاری از آن ها یک نسخه غیر معمول از ژن FOXO3 را بیان می کنند. اینکه چگونه این ژن در سلامت مغز در دوران پیری نقش دارد، توسط دکترJihye Paik و همکارانش در دانشگاه Weill Cornell Medicine بررسی شده است. در سال 2018 تیم تحقیقاتی دکتر Paik نشان دادند موش هایی که فاقد ژن FOXO3 در مغز هستند توانایی سازگاری با شرایط استرس زا در مغز را ندارند و این منجر به مرگ پیشرونده سلول های مغزی می شود. نتایج مطالعه جدید این گروه حاکی از آن است که FOXO3 با جلوگیری از تقسیم سلول های بنیادی، توانایی بازسازی سلول های مغزی را حفظ می کند. ممانعت از تقسیم این سلول ها تا زمانی صورت می گیرد که محیط بقای سلول های جدید را حمایت کند.

بنا به اظهار دکتر Paik، سلول های بنیادی، سلول های مغزی جدیدی تولید می کنند که برای یادگیری و حافظه در طول زندگی فرد بالغ ضروری هستند. اگر این سلول های بنیادی بدون کنترل تقسیم شوند، ذخایر آن ها تمام می شود. به نظر می رسد ژن FOXO3 با جلوگیری از تقسیم سلول های بنیادی تا زمانی که استرس وجود دارد، نقش خود را ایفا می کند. از جمله عواملی که باعث استرس بافت مغز می شود می توان به التهاب، تشعشعات و یا فقدان مواد غذایی کافی اشاره کرد. در این پژوهش به طور اختصاصی به بررسی اثر مواجهه سلول های بنیادی مغز با استرس اکسیداتیو (که ناشی از تولید گونه های مضر اکسیژن در بدن می باشد) پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد که پروتئین FOXO3 مستقیما تحت تاثیر استرس اکسیداتیو قرار می گیرد، به طوریکه FOXO3 به هسته سلول های بنیادی منتقل می شود و در آنجا ژن های پاسخ به استرس را فعال می کند. این پاسخ، منجر به تخلیه یک ماده مغذی به نام S-آدنوزیل متیونین (SAM) می شود که برای همکاری با پروتئین لامین در تشکیل یک پوشش در اطراف DNA در هسته سلول های بنیادی ضروری است. در فقدان SAM، لامین نمی تواند این مانع قوی را تشکیل دهد و سلول این DNA بدون پوشش را با یک عفونت ویروسی اشتباه گرفته و منجر به نوعی پاسخ ایمنی به نام پاسخ اینترفرون نوع یک می شود. این امر باعث می شود سلول بنیادی خاموش شده و تولید سلول های عصبی جدید متوقف شود. گزارش این مطالعه در ژانویه سال 2021 در مجله Nature Communications منتشر شده است.

پایان مطلب/