به گزارش بنیان، پیری یک فرآیند بیولوژیکی اجتناب ناپذیر بوده که عوامل بسیاری بر آن تأثیر می گذارد و منجر به تغییرات قابل مشاهده در تمام اندام ها از جمله مو می شود. پیری مو همانند پیری پوست شامل پیری ذاتی و اکتسابی است. در پیری ذاتی تغییرات فیزیولوژیکی طبیعی با گذشت زمان و افزایش سن اتفاق می‌افتد. در پیری اکتسابی، تغییرات در اثر مواجهه با عوامل محیطی و استرس فیزیکی ناشی از مواردی چون اشعه‌ی فرابنفش خورشید، عوامل شیمیایی چون رنگ مو و حرارت است.
علی رغم ترکیبات شیمیایی مشابه، خواص ساختاری مو بین اقوام مختلف متفاوت است و در نتیجه، پیر شدن مو نیز متفاوت است. هرچه جمعیت پیرتر و متنوع تر می شود، درک روند پیری در انواع مو برای افراد مختلف ضرورت بیشتری پیدا می کند.
در نژاد آسیایی قطر مو از سایر نژاد ها بیشتر بوده به همین جهت به آسیب‌ های خارجی مانند رنگ کردن، ضربه ی مکانیکی و اشعه‌ی فرابنفش خورشید مقاوم‌تر است. با افزایش سن قطر مو کاهش می یابد. از طرفی در بانوان به دنبال یائسگی موهای آناژن (فعال یا در حال رشد) در ناحیه ی پیشانی، سرعت رشد و قطر مو کاهش می یابد.
شروع سفید شدن مو تحت تأثیر نژاد و منطقه جغرافیایی متغیر است. در نژاد آمریکایی- آفریقایی، تایلندی و چینی که طیف موی تیره تری دارند، مو با تراکم و شدت کمتری در مقایسه با افراد با موی روشن سفید می‌شود. شروع سفید شدن مو در نژاد قفقازی با میانگین سنی اواسط دهه سوم، آسیایی اواخر دهه سوم و آفریقایی میانه‌ی دهه چهارم زندگی متفاوت است. در نژاد قفقازی و آسیایی پیری معمولاً به ساقه دور مو آسیب می رسانند. در حالی که در افراد آمریکایی‌های آفریقایی تبار این آسیب نزدیک به ریشه مو رخ می دهد.
همچنین، چربی مو باعث مرطوب شدن مو و محافظت در برابر اشعه فرابنفش می شود و سدی علیه آسیب‌های خارجی است و در نژاد آسیایی در مقایسه با قفقازی و آمریکایی-‌ آفریقایی بیشتر است. با افزایش سن چربی مو در دهه های 4 و 5 زندگی کاهش یافته که میزان آن در زنان بیشتر از مردان است.
به گفته محققان، نقش مو برای محافظت و بهبود زیبایی باعث می شود که این امر برای سلامت جسمی و روحی افراد فوق العاده مهم باشد. به همین جهت بررسی ویژگی‌های منحصر به فرد پیری مو در نژادها و اقوام مختلف برای مدیریت مناسب بیماران بالغ ضروری است.

پایان مطلب/
منبع
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7869811/