متاستاز سرطان از طریق همجوشی سلول های تومور و سلول های سیستم ایمنی
دانشمندان شواهدی را یافتهاند که بر اساس آن، همجوشی بین گلبول های سفید و سلول های سرطانی می تواند از علل اصلی متاستاز باشد.
امتیاز:
به گزارش بنیان، بیش از یک قرن پیش یک آسیب شناس آلمانی، مشاهده ای عجیب از سلول های سرطانی با ویژگی های انواع مختلف سلول ها، از جمله گلبول های سفید خون داشت. داده های او نشان می داد که همجوشی بین سلول های سرطانی و گلبول های سفید خون می تواند مزایایی را برای تومور ایجاد کند و به آن اجازه دهد که با سرعت بیشتری در بدن گسترش یابد. اما پس از آن به ندرت شواهدی در مورد شکلگیری هیبریدهای سلول ایمنی- سلول سرطانی ارائه شد.
اخیرا بر اساس گفتههای متخصصین ژنتیک پزشکی در دانشکده پزشکی دانشگاه کلرادو-آمریکا، سرطان از طریق همجوشی سلول های تومور با سلول های ایمنی متاستاز می کند. این محققان در حال تجزیه و تحلیل DNAی زنی 70 ساله بودند كه چندین سال قبل برای درمان لوسمی مزمن میلومونوسیتیك، از فرد دیگری، پیوند مغز استخوان دریافت كرده بود. این زن بعدها به ملانومای متاستاتیک مبتلا شده بود. از آنجا که در این زن، سلول های ایمنی حاوی ژنوم فرد اهداکنندهی مغز استخوان و سلول های سرطانی حاوی ژنوم خود بیمار بودند؛ بنابراین ردیابی نسبی DNAی هر یک از آنها در هر مرحله از فرآیند متاستاز امکان پذیر بود. فرضیه این تیم این بود که اگر سلول های بیمار و اهداکننده در هر مرحله از متاستاز با هم ادغام شده باشند، این ایده تقویت میشود که متاستاز بیمار به دلیل چنین همجوشی رخ داده است. ولی اگر فقط DNAی بیمار در مراحل بعدی متاستاز مشهود باشد، این فرضیه که همجوشی آتش متاستاز را روشن میکند، رد خواهد شد.
تجزیه و تحلیل DNAی استخراج شده از بافت های مختلف بیمار (تومور اولیه، غدد لنفاوی و مغز) نشاندهندهی همجوشی سلول های بیمار و فرد اهدا کننده بود. نتایج حاصل از مطالعهی این محققین که 28 می سال 2021 در مجلهی Cancer Genetics منتشر شد حاکی از آن بود که در محل تومور اولیه، DNAی به دست آمده بیشتر متعلق به بیمار است تا فرد اهداکننده، تقریباً به نسبت 10 به یک؛ یعنی حدود 10 درصد سلولها هیبرید بودند. اما در گره لنفاوی و مغز، نسبت DNAی بیمار به اهدا کننده تقریباً یک به یک بود، که نشان می دهد همه سلولهای توموری در این نواحی ترکیبی هستند.
به عقیدهی نویسندگان این مقاله، درمانهایی که به منظور مهار چنین همجوشی هایی در سرطانها انجام میشود، میتواند کارآمدتر از سایر درمانها باشد. اما به عقیدهی برخی دیگر، بعید به نظر میرسد که استفاده از این رویکرد درمانی، برای مهار همهی انواع سرطانها مفید باشد.
پایان مطلب/
منبع: www.sciencedirect.com