به گزارش بنیان به نقل از EurekAlert، در یک حمله قلبی یک میلیارد سلول در قلب از بین می روند. پس از حمله قلبی، بافت از دست رفته با بافت اسکار جایگزین می شود، که می تواند منجر به نارسایی قلبی، آریتمی و مرگ شود. در مطالعه ای که اخیرا انجام شده است، محققان دانشگاه Tsukuba نشان داده اند که چگونه سلول های بافت اسکار می توانند به سلول های عضله قلب تبدیل شوند و به طور موثری قلب آسیب دیده را بازسازی کنند.

قلب آسیب دیده در انسان و جوندگان قابلیت بازسازی پس از آسیب را ندارد. بنابراین تنها راه قلب برای بهبود جراحت، تشکیل بافت اسکار در ناحیه‌ آسیب دیده است. هدفی که همواره در این زمینه وجود داشته است، پیدا کردن راهی برای برنامه ریزی مجدد سلول های فیبروبلاست ها (سلول هایی که بافت همبند را در یک اسکار تولید می کنند) به کاردیومیوسیت (سلول های عضله قلبی) است.

به گفته محققان، زمانی که فاکتورهای رونویسی وارد بدن موش می شود، کاردیومیوسیت‌ها ممکن است یا به واسطه تبدیل فیبروبلاست ها به کاردیومیوسیت های جدید یا از طریق همجوشی فیبروبلاست ها با کاردیومیوسیت های موجود تولید شوند. برای این که مشخص شود کاردیومیوسیت های جدید چگونه تشکیل می شوند، محققان ابتدا موش‌هایی تولید کردند که در آن همه‌ سلول ها فلورسانس قرمز ساطع می کردند. با این حال ، موش‌ها به گونه ای اصلاح شدند که فیبروبلاست‌ها پس از درمان با داروی تاموکسیفن، فلورسانس سبز ساطع می کنند. در نتیجه، هنگام مشاهده قلب بعد از درمان با تاموکسیفن، سلول هایی که هر دو فلورسانس قرمز و سبز را ساطع کردند نشان دادند که همجوشی بین فیبروبلاست‌ها و کاردیومیوسیت‌ها صورت گرفته است. در‌مقابل، وجود فلورسانس سبز، نشان دهنده برنامه ریزی مجدد مستقیم فیبروبلاست ها به کاردیومیوسیت ها است.

محققان در این پژوهش از مدل موشی سکته قلبی استفاده کردند و موش ها را با تاموکسیفن تیمار کردند. محققان دریافتند زمانی که یک ویروس حامل فاکتورهای رونویسی قلبی (شامل Gata4، Mef2c و Tbx5) به موش‌ها تزریق شد، در 1 الی 5/1 % سلول ها برنامه ریزی مجدد مستقیم صورت گرفت. این در حالی است که در گروه کنترل برنامه ریزی مجدد مستقیم دیده نشد. هر دو گروه همجوشی سلولی اندکی را نشان دادند. این نتایج نشان می دهند که مسیر اصلی تولید سلول های عضله قلب با این روش، از طریق برنامه ریزی مجدد مستقیم فیبروبلاست ها به کاردیومیوسیت ها می‌باشد. نتایج این پژوهش در مجله Circulation در 25 ماه مه سال 2021 به چاپ رسیده است.

پایان مطلب/

لینک منبع

https://www.ahajournals.org/doi/10.1161/CIRCULATIONAHA.120.052799