جهش دلتا و پیک پنجم کووید

یادداشت

جهش دلتا و پیک پنجم کووید

در پیک پنجم کرونا، افزایش ابتلا به واریانت دلتای این ویروس نگرانی ها را در کنترل این بیماری دو چندان کرده است.

امتیاز:

از زمان ظهور ویروس SARS-CoV-2 در اواخر دسامبر 2019، این ویروس بیش از 12000 جهش داشته است که اکثر آنها خنثی بوده و بنابراین به تکامل ویروس کمک نمی کنند. در عین حال، دستیابی به جهش‌هایی خاص در پروتئین‌های ساختاری و غیر ساختاری باعث ظهور انواع جدید و پرخطر SARS-CoV-2 نیز شده است. به ویژه جهش‌های ظاهر شده در spike پروتئین ویروسی که حیاتی هستند. زیرا، می توانند به طور قابل توجهی بر میزان عفونت ویروسی، شدت و توانایی فرار از سیستم ایمنی تأثیر بگذارند.

نوع جدیدی از SARS-CoV-2 متعلق به نژاد B.1.617 از اکتبر سال 2020 باعث افزایش گسترده موارد جدید ابتلا به COVID-19 در هند شده است. این نژاد بیشتر به سه زیرشاخه یعنیB.1.617.1 ، B.1.617.2 و B.1.617.3 تقسیم می شود. اگرچه این موارد ابتدا در هند پدیدار شدند؛ اما، واریانت B.1.617.2 به سرعت در بسیاری از کشورها از جمله انگلستان غالب شد. واریانت دلتا 50% نسبت به جهش آلفای ویروس (کرونای انگلیسی) واگیردارتر است و تا به حال در حدود 85 کشور گزارش شده است. ابتلای به این ویروس بیماری حاد ایجاد می کند و تعداد افراد بستری را تا 85% افزایش می دهد که این ریسک در افراد با حداقل 5 بیماری زمینه ای بیشتر است. مطالعه ای در اسکاتلند نشان داد که شیوع این بیماری در میان افراد جوان بیشتر است. سردرد، آبریزش بینی، گلودرد، تب، سرفه و از دست رفتن حس بویایی از شایع ترین علائم بیماری زایی این واریانت است.

سازمان بهداشت جهانی به دلیل افزایش قابل توجه میزان ابتلا و بیماری زایی، واریانت B.1.617.2 را به عنوان "واریانت نگران کننده"(VOC)* معرفی کرده است.

Spike پروتئین واریانت B.1.617.2 شامل نه جهش در زیر واحد S1 و یک جهش در زیر واحد S2 است. در زیر واحدS1، پنج جهش در حوزه انتهایی N حاوی سایت های اتصال (اپی توپ) برای خنثی سازی آنتی بادی ها وجود دارد. علاوه بر این، دو جهش در حوزه اتصال گیرنده زیر واحد S1 وجود دارد که برای تأثیر بر خنثی سازی با واسطه آنتی بادی و عفونت زایی شناخته شده است. از میان سه جهش باقی مانده، دو مورد باعث افزایش اتصال آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین 2 (ACE2) ، همانند سازی ویروس و تجزیه spike پروتئین در سایت S1 / S2 می شوند.

یافته ها نشان داد که B.1.617.2 می تواند با کارایی مشابه نوع وحشی SARS-CoV-2 وارد سلول های کلیوی انسان و میمون شود. با این حال، در سلول های روده بزرگ و ریه انسان، B.1.617.2 در مقایسه با ویروس نوع وحشی، به ترتیب 1.5 و 2 برابر توانایی حمله‌ی بالاتر نشان داد.

از آنجا که spike پروتئین B.1.617.2 افزایش اتصال ACE2 را نشان نمی دهد، دانشمندان پیشنهاد می کنند که افزایش ورود B.1.617.2 به سلول های روده بزرگ و ریه با افزایش اتصال ACE2 تنظیم نمی شود. این مطالعه نشان می دهد که افزایش توانایی واریانت B.1.617.2 در حمله به سلول های ریوی ممکن است باعث افزایش عفونت و بیماری زایی شود. با وجود حساسیت کمتر این واریانت به خنثی سازی با واسطه‌ی آنتی بادی، B.1.617.2 می تواند به طور مؤثری توسط ایمنی ایجاد شده در پاسخ به عفونت طبیعی یا واکسیناسیون کنترل شود. مطالعات نشان دادند که تزریق یک دوز واکسن آسترازنکا و فایزر به ترتیب 33 و 50 درصد و تزریق 2 دوز آسترازنکا و فایزر 60 و 88 درصد علیه این جهش کارایی دارد.

به نظر می رسددر شکل گیری پیک پنجم بیماری کرونا در کشور با افزایش شیوع به این واریانت مواجه باشیم. بنابراین، همچنان بهترین راه برای پیشگیری و کاهش سرعت انتقال، داشتن آگاهی کافی از ویروس COVID-19، بیماری ناشی از آن و نحوه انتشار آن است. با شستن دست ها یا استفاده مکرر از الکل و عدم لمس صورت، استفاده از ماسک مناسب و کاهش حضور در مکان‌های شلوغ از خود و دیگران در برابر عفونت محافظت کنید.

VOC*: نوعی از ویروس که شواهدی از افزایش قابلیت انتقال، بیماری شدیدتر (به عنوان مثال ، افزایش بستری شدن در بیمارستان یا مرگ و میر)، کاهش قابل توجه خنثی سازی توسط آنتی بادی های تولید شده در طی عفونت یا واکسیناسیون قبلی، کاهش اثربخشی درمان‌ها یا واکسن‌ها و یا عدم تشخیص در مورد آن وجود دارد.