به گزارش بنیان، تا کنون درمان های معمول برای بیماری پارکینسون منجر به کاهش علائم بیماران شده‌اند، اما عوارضی همچون اسپاسم عضلات غیر ارادی را در پی داشته و قادر به مهار مرگ سلولی و کاهش تعداد نورون‌های بیمار نبوده‌اند. اگرچه پیوند سلول‌های بنیادی از بافت‌های جنینی در بسیاری از مطالعات بالینی مورد بررسی قرار گرفته‌است، اما این رویکرد از نظر اخلاقی پیچیده بوده و باعث بروز نتایج متناقضی در بیماران شده است.

در مطالعه اخیر، محققان دانشگاه هاروارد نشان دادند که پیوند سلول‌های بنیادی پرتوان القایی (iPSC) اتولوگ، به مغز میمون‌های رزوس مبتلا به پارکینسون نه تنها باعث بهبود عملکرد حرکتی و رشد نورون در طی یک دوره دو ساله می‌شود، بلکه  در تقویت ویژگی‌ و حالات روحی روانی حیوان نیز موثر است. دکتر ژانگ و همکارانش برای مقایسه کارایی سلول‌های iPSC مشتق از خود فرد مبتلا با سلول‌های iPS مشتق از حیوان اهدا کننده در بهبود علائم مبتلایان، پنج مدل سلول iPSC از پنج میمون مختلف را به کمک بازبزنامه ریزی سلول‌های پوستی تولید کرده و به منظور پیوند اتولوگ، آن‌ها را به سلول‌های نورونی دوپامینرژیک تمایز دادند. همچنین از یک مدل سلول iPSC که از میمون اهدا کننده گرفته شده بود نیز برای پیوند به پنج پستانداران اضافی استفاده کردند. نتایج نشان دهنده بهبود میمون‌های مبتلا به پارکینسون دریافت کننده سلول‌های اتولوگ بوده است. این حیوانات بعد از پیوند قادر به انجام سریع‌ترحرکات بوده، توانایی درک رفتارها، استفاده از هر چهار اندام برای راه رفتن و صعود از قفس های خود با سهولت و چابکی بیشتر  را نیز به کسب کرده‌اند. در حالی که، در حیواناتی که سلول‌های آلوژن ( iPSCs) مشتق شده از میمون اهدا کننده  را دریافت کرده بودند، بهبودی حاصل نشده و علائم آن‌ها در مقایسه با قبل از پیوند بدون تغییر باقی مانده یا بدتر شده است. نتایج این مطالعه در 30 جون2021 در مجله  Nature Medicine منتشر شده است.

پایان مطلب/

لینک منبع:

https://www.nature.com/articles/s41591-021-01257-1