به گزارش بنیان به نقل از Science Daily، 30 درصد از بزرگسالان به فشار خون بالا مبتلا هستند. بیشتر این موارد، ناشی از ترکیبی از عوامل ارثی و اکتسابی هستند و برای جلوگیری از سکته های مغزی و قلبی به درمان طولانی مدت نیاز دارند. از هر ده نفر مبتلا به فشار خون بالا، تنها در یک نفر می توان علت مشخصی را پیدا کرده و برطرف کرد. شایع ترین علت، وجود یک ندول خوش خیم کوچک (آدنوم) در یکی از غدد آدرنال است. این غدد، نزدیک کلیه قرار داشته و هورمون های استروئیدی همچون آلدوسترون تولید می کنند. هورمون آلدوسترون، کلیه ها را برای حفظ نمک و در نتیجه افزایش فشار خون تحریک می کند. در نتیجه، یک بیماری به نام آلدوسترونیسم اولیه رخ می دهد که معمولا منجر به نوعی فشار خون بالا می شود که در برابر داروهای معمولی مقاوم است و در مقایسه با سایر بیماران مبتلا به فشار خون بالا، با خطر بیشتر سکته مغزی و قلبی مرتبط است.

یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی محققان دانشگاه Queen Mary لندن و بیمارستان St Bartholomew، پس از سال ها مطالعه،  یک جفت ژن منحصر به فرد پیدا کرده اند که باعث افزایش ناگهانی فشار خون بالا در زنان باردار می شود. این ژن ها باعث تولید سطوح بالای آلدوسترون از ندول های کوچک آدرنال می شود. جدیدترین مطالعه آنها ، که در مجله Nature Genetics در 12 اوت 2021 منتشر شده است، کشف نوع جدیدی از آلدوسترونیسم اولیه است که در اثر وقوع همزمان دو جهش خاص ایجاد می شود که همیشه با هم رخ می دهند. به گفته محققان، اکثر آدنوم های تولید کننده آلدوسترون، دارای جهش های سوماتیک در کانال ها یا ناقل های یونی هستند. این جهش ها به گونه ای هستند که فعالیت کانال یا ناقل یونی افزایش پیدا می کند. در این مطالعه، محققان با تعیین توالی کل اگزوم (محتوای اگزونی یک سلول) در آدنوم های تولید کننده آلدوسترون، جهش هایی را در دو ژن CTNNB1 و GNA11 شناسایی کردند. بیماران عمدتا زنان هستند که در ماه های اولیه بارداری، افزایش ناگهانی فشار خون و کاهش پتاسیم خون را نشان می دهند.

پروفسور موریس براون، استاد غدد درون ریز و فشار خون در دانشگاه Queen Mary لندن، می گوید: "چیزی که بسیار راضی کننده است این است که تشخیص علت فشار خون بالا در زنان باردار، این امکان را فراهم می سازد تا یک بارداری موفق داشته باشند و پس از بارداری با برداشتن آدنوما، فشار خون آن ها به طور کامل درمان شود."

پایان مطلب/

لینک منبع:

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34385710