به گزارش بنیان به نقل از ScienceDaily، محققان Weill Cornell Medicine، مجموعه ای از فاکتورهای ضد سرکوب کننده سیستم ایمنی را شناسایی کردند که توسط سلول هایی به نام سلول های club که راه های هوایی در ریه ها را می پوشانند، ترشح می شوند. آن ها در مدل موش سرطان ریه نشان دادند که این فاکتورها، سلول های سرکوب کننده سیستم ایمنی موسوم به سلول های سرکوب کننده مشتق از میلوئید(MDSCs)  را مهار می کنند.

تومورها معمولا برای فرار از پاسخ های ایمنی ضد توموری، سلول ها MDSCs را به کار می گیرند و این سلول ها مدت ها است که به عنوان مانعی برای بهبود اثربخشی ایمنوتراپی های سرطان در نظر گرفته می شوند.

نتایج این پژوهش نشان داد که مهار MDSC ها منجر به افزایش تعداد سلول های T ضد توموری در محل تومور شد و اثربخشی ایمونوتراپی PD1 را تا حد زیادی بهبود بخشید. بنابه گفته محققان، فاکتورهای ترشح شده از سلول های club می توانند سلول های سرکوب کننده سیستم ایمنی MDSC را بی اثر کنند. در غیر این صورت، این سلول ها به تومورها کمک می کنند تا از پاسخ ضد توموری موثر جلوگیری کنند.

این تحقیق بخشی از یک تلاش علمی گسترده در دهه های اخیر برای یافتن راه هایی برای تقویت سیستم ایمنی بدن در برابر سرطان است و درمان هایی مانند "مهارکننده های نقاط بازرسی ایمنی" (ICIs) را به همراه داشته است که تا حدی اثرات سرکوب کننده سیستم ایمنی تومورها را برطرف می کند. انکولوژیست ها همچنین در سال های اخیر مشاهده کرده اند که اشعه یونیزان، که مدت هاست یک درمان استاندارد برای بسیاری از سرطان ها است، می تواند این سرکوب ایمنی را بیشتر از بین ببرد و در نتیجه اثربخشی درمان های ICI را افزایش دهد.

محققان با استفاده از مدل موش کارسینوم سلول غیر کوچک ریه دریافتند که این اثر در دوز متوسط ​​اشعه به اوج خود رسیده و باعث چهار برابر شدن (تا 40 درصد) نسبت موش های درمان شده با داروهای ICI شده است که تا پایان دوره بررسی دو ماهه زنده ماندند.

سپس محققان دریافتند که اشعه، این اثر را با فعالسازی و تحریک تکثیر سلول هایclub  ریه ایجاد می کند که آن ها نیز به نوبه خود این اثر را از طریق مهارMDSC  ها ایجاد می کنند. 

نتایج این مطالعه در 20 سپتامبر 2021 در مجله  Nature Cancer منتشر شده است.

پایان مطلب/

لینک منبع:

https://www.nature.com/articles/s43018-021-00245-1?proof