به گزارش بنیان، افزایش دانش در مورد نحوه حرکت سلول های بنیادی در بالابردن نرخ لانه گزینی و پیوند مهم است. براساس مطالعه ای که اخیرا انجام شده است با استفاده از یک روش ابتکاری از طریق بررسی در طول زمان و در مقیاس یک مولکول واحد نشان داده شد که چگونه سلول های بنیادی با رشد، اتصال های طولانی به سطوح داخلی رگ های خونی برقرار کرده و چرخش خود را در داخل سیستم گردش خون کند می کنند. این استراتژی می تواند به محققان در بهبود نرخ پیوند سلول های بنیادی و یافتن درمان های جدید برای متاستاز سرطان کمک کند.

بسیاری از سلول های بدن انسان برای انجام وظایف خاص از طریق رگ های خونی از اندامی به اندام دیگر می روند. به عنوان مثال، سلول های ایمنی به بافت ملتهب مهاجرت می کنند و سلول های سرطانی به اندام های جدید گسترش می یابند. سلول های بنیادی نیز به محل های جدید سفر می کنند تا به بافت های مختلف تبدیل شوند. Satoshi Habuchi، سرپرست این مطالعه بیان کرد که لانه گزینی این سلول بنیادی که در آن سلول ها به محل زندگی جدید خود مهاجرت می کنند، برای پیوند موفقیت آمیز مغز استخوان جهت درمان بیماری های مختلف ضروری است.

لانه گزینی یک فرایند چند مرحله ای است که در آن سلول ها به آرامی روی پوشش داخلی رگ های خونی می چرخند، سپس هنگامی که به محلی که برای آن مقصد است می رسند، به دیواره می چسبند و در نهایت از طریق دیواره رگ به بافت منتقل می شوند. دانشمندان قبلاً می دانستند که سلول ها در محل لانه گزینی اتصالاتی حاوی لیگاند تولید می کنند که می توانند مولکول های چسبنده را در پوشش عروق خونی حس کرده و به آنها متصل شوند. با این حال، تا کنون، دانشمندان نتوانسته بودند این چرخش را به طور مستقیم تجسم کنند تا بفهمند دقیقاً در سطح مولکولی چه اتفاقی می افتد. در واقع با استفاده از یک سیستم میکروسیالی، چرخش سلول را شبیه سازی کردند. مرحله اتصال و چرخاندن لانه گزینی قبلاً به عنوان یک اتصال ساده بین سلکتین ها در اندوتلیوم و لیگاندهای آنها بر روی سلول های بنیادی توصیف شده بود. اما یافته های مطالعه ی اخیر نشان داد که مرحله اولیه لانه گزینی بسیار داینامیک و پیچیده تر است. در این مطالعه، میکروویلی های مجزایی بر روی سطح سلول های لانه گزینی کشیده می شوند و اتصالات جداگانه ای را تشکیل می دهند. لیگاندها در میکروویلی ها به سرعت در سراسر اتصالات گسترش می یابند تا بتوانند سلکتین را در پوشش رگ های خونی اصطلاحا بو بکشند. سپس، لیگاند ها به سلکتین ها متصل می شوند و اتصال به پوشش رگ را برقرار می کنند. این اتصال به سلول کمک می کند تا در برابر قدرت جریان خون مقاومت کند. هنگامی که جریان خون بر بالای سلول فشار وارد می کند، سلول به جلو می غلتد و اتصال را تا زمانی که به نقطه بحرانی برسد کشیده و سپس حرکت کرده تا جلوی سلول بیاید. این سلول که اکنون Sling نامیده می شود، برای کند کردن سرعت سلول استفاده می شود تا بتواند محل جدید را که درای مولکول های مشخص بوده را پیدا کند.

در این مطالعه، هدف بهبود حرکت سلول های بنیادی در بدن بوده تا بتوانند بعد از پیوند یا در سایر بیماری ها به جایی که نیاز دارند برسند. از طرفی محققین این مطالعه بر این مفهوم که چگونه و چرا سلول های سرطانی در توانایی مهاجرت خود از سلول های طبیعی بهتر عمل می کنند متمرکز شدند و روش هایی را برای مهار متاستاز آنها ایجاد کردند. با استفاده از روش های پیچیده توسعه یافته، یک نقشه دقیق تر از پروتئین هایی که در هر مرحله از فرآیند لانه گزینی و مهاجرت وجود دارد، ایجاد شده تا مشخص شود این پروتئین ها چه زمانی و کجا در هنگام مهاجرت مهم هستند.

پایان مطلب/

لینک منبع:

https://www.nature.com/articles/s42003-021-02398-2