به گزارش بنیان، محققان موسسه Sanford Burnham Prebys منبع جدیدی از سلول های بنیادی را در خارج از کبد کشف کرده اند که می تواند به درمان افراد مبتلا به سندرم Alagille کمک کند. Alagille  یک اختلال ژنتیکی نادر و لاعلاج بوده که در آن مجاری صفراوی کبد وجود ندارد و منجر به آسیب شدید کبدی و در نهایت مرگ منجر شود. این یافته ها، که اخیراً در مجله Hepatology منتشر شده است، پیامدهای زیست پزشکی گسترده ای برای درمان سندرم Alagille و به طور کلی برای بیماری های کبدی، از جمله سرطان کبد دارد. سلول های بنیادی که در این مطالعه پیدا شد در واقع خارج از کبد بوده و نه درون آن. از طرفی ممکن است به همین دلیل کشف آنها را تاکنون دشوار کرده باشد. تصور می شود این سلول های بنیادی در کبدی بیشتر شبیه به ذخایر عمل می کنند، و تنها زمانی به کبد می روند که سایر گزینه ها غیرعملی شوند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد فقط کافی است که تعدادی از این سلول ها وارد کبد شده و تکثیر شوند تا همه سلول های از دست رفته در اثر بیماری مجدداً جایگزین شوند.

سالانه بیش از 4 هزار نوزاد مبتلا به سندرم Alagille متولد می شوند که ناشی از جهش است و از تشکیل سلول های مجاری در کبد جلوگیری می کند. گاهی اوقات سندرم به طور طبیعی برطرف می شود و درمان هایی برای مدیریت علائم وجود دارد. ولی با این وجود این بیماری غیرقابل درمان کامل است و در 75 درصد موارد مرگ و میر را تا اواخر نوجوانی برای کسانی که پیوند کبد ندارند، به همراه دارد. امیدوار بودن جهت دستیابی به درمان قطعی برای خانواده هایی که با هر گونه بیماری صعب العلاج روبرو هستند دشوار است و کشفیاتی مانند این به خانواده هایی که با این وضعیت روبرو هستند کمک کننده است.

با استفاده از گورخرماهی که دارای ژن ها و مسیرهای سلولی مشابه انسان است، تیم تحقیقاتی توانستند با غیرفعال کردن انتخابی ژن های مرتبط با سندرم Alagille، مدلی از سندرم Alagille ایجاد کنند. این ژن ها برای پیام رسان های شیمیایی از مسیر Notch استفاده کرده، که یک سیستم علامت دهی در اکثر حیوانات بوده و در رشد جنین و نگهداری سلول های بزرگسال نقش دارد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که در بیماران Alagille امکان بازسازی کبد وجود دارد، اما از آنجا که این مسیر سیگنال دهی جهش یافته است، سلول های احیاکننده به طور کامل به سلول های مجرای کبدی بالغ نمی رسند.
در مطالعات بیشتر روی حیوانات، این تیم نشان داد که با بازسازی ژنتیکی این مسیر سیگنال دهی، سلول های احیا کننده می توانند مجدداً حرکت کرده و مجاری کبدی را تشکیل داده و عملکرد کبد را بازیابی کنند. محققین این مطالعه معتقدند که بازسازی در مدل های سندرم آلاژیل امکان پذیر است، اما مهمتر این است که چگونه می توان آن را تقویت کرد. در صورت ترمیم Jagged/Notch، این سلول های مجاری معیوب می توانند بازسازی شوند و این مسیر تقویت می شود. در حالی که داروی جدید برای پیشرفت در آزمایشات بالینی نیاز به مطالعات بیشتری دارد، محققین این مطالعه دریافته اند که می توانند بازسازی و بقا را در مدل های حیوانی افزایش داده و مسیر Notch را در سلول های بیماران Alagille ایجاد کنند. آنها امیدوار هستند که این دارو پتانسیل بازسازی کبد را در بیماران Alagille بازگرداند و بیشتر شبیه کبد پرومتئوس باشد.

سندرم آلاژیل: سندرم دیسپلازی آرتریوهپاتیک، نوعی بیماری وراثتی است که دستگاه‌های چندی از بدن در آن درگیر می‌باشند.

پایان مطلب/

منبع: doi.org/10.1002/hep.32173.