‌به گزارش بنیان، از منظر زیست شناسی تکاملی شامپانزه نزدیکترین اقوام انسان است و تحقیقات نشان می‌دهد که خویشاوندی ما از یک جد مشترک نشأت می‌گیرد. در حدود پنج تا شش میلیون سال قبل، مسیرهای تکاملی انسان و شامپانزه از هم جدا شد و منجر به پیدایش شامپانزه امروز و هومو ساپینز (Homo Sapiens) یا همان انسان امروز شده است.

DNAی ما بسیار شبیه به DNAی شامپانزه است، محققان سلول‌های بنیادی در دانشگاه لوند- سوئد، در مطالعه جدیدی که به تازگی در نشریه Cell Stem Cell منتشر شده‌است، گزارش کرده‌اند بخشی از DNA را که اصطلاحاً DNAی بدون کد (Junk DNA) نامیده می‌شود، یافته‌اند که به نظر می‌رسد، توجیه این حقیقت باشد که چرا با وجود همه شباهت‌های بین انسان‌ها و شامپانزه‌ها، مغز ما متفاوت عمل می‌کند.

به گفته‌ی یوهان جاکوبسون، دکترای علوم اعصاب دانشگاه لوند، که این پروژه را رهبری می‌کند، در این تحقیق، به جای مطالعه بر روی خود انسان های زنده و شامپانزه ها، از سلول‌های بنیادی رشد یافته در آزمایشگاه استفاده شده‌است. این سلول های بنیادی، توسط دانشمندانی از آلمان، ایالات متحده و ژاپن از باز برنامه ریزی سلول های پوستی انسان و شامپانزه به دست آمده‌ و سپس در شرایط آزمایشگاهی به سلول‌های مغزی تمایز داده شدند.

محققان، از مقایسه‌ی این دو سلول دریافتند انسان و شامپانزه از بخشی از ‌DNAی خود به روش متفاوتی استفاده می‌کنند، که به نظر می‌رسد نقش بسزایی در تکوین مغز دارد. بخشی از ‌DNA که متفاوت تشخیص داده شد غیرمنتظره بود. یک نوع ‌DNAی ساختاری، متشکل از یک توالی تکراری طولانی که مدت‌هاست هیچ عملکردی برای آن در نظر گرفته نمی‌شود. پیش از این، محققان در بخش‌هایی از DNA که ژن های تولید کننده پروتئین در آن وجود دارد و تنها حدود 2 درصد از کل ‌DNAی ما را تشکیل می‌دهد- به دنبال پاسخ بوده اند و پروتئین ها را برای یافتن تفاوت ها مورد بررسی قرار داده‌اند.

پایان مطلب/

لینک منبع: https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1934590921003842