به گزارش بنیان، درمان های سرطان در طول چند دهه پیشرفت چشمگیری داشته است. رادیوتراپی و شیمی درمانی جان بی شماری را نجات داده اند. تحقیقات اخیر نشان داده اند علاوه براین موارد، درمان برپایه سلول بنیادی می تواند به بیماران سرطانی کمک کند. در این روش، سلول ها برای افزایش اثرات ایمنی ضد سرطان پردازش شده و به بیمار تزریق می شود. از این رو در مطالعه ی که اخیرا منتشر شده، چگونگی استفاده از iPS (سلول های بنیادی القا شده پرتوان) جهت درمان سرطان بررسی شده است.

سلول های T، سلول های اولیه مورد استفاده در این روش هستند، زیرا سلول های ایمنی بدن قابلیت از بین بردن سلول سرطانی را دارند. با این حال، روش های درمانی استفاده از سلول های T محدود می باشد. از طرفی تیم تحقیقاتی Kaneko در حال بررسی فناوری iPS به عنوان یک راه حل درمانی برای سرطان است. طبق این بررسی مشخص گردید که قبل از تزریق سلول های T به بیمار، باید ابتدا آنها را پردازش کرد. این پردازش روی کیفیت این سلول ها تأثیر گذاشت. از این روی پیشنهاد گردید که برای حل این مشکل ابتدا سلول ها را به عنوان سلول های iPS، پردازش کرده و سپس به سلول های T متمایز گردند.

این تیم تحقیقاتی گزارش کردند که سلول های iPS به سلول های شبیه سلول T تقسیم می شوند، یعنی سلول های T رفتاری را بروز می دهند که نشان دهنده ی این است که آنها کایمرهای سلول های T و دیگر سلول های ایمنی هستند. به منظور تولید سلول های T، سلول های iPS در مجموعه ای از سایتوکاین ها، که عوامل طبیعی ترشح شده از سلول های ایمنی هستند، کشت داده شدند. دکتر Yohei Kawai نویسنده مطالعه، معتقد است که اگرچه، IL-2 و IL-15 معمولاً برای تولید سلول های T استفاده می شوند، اما آنها ویژگی های ایمنی ذاتی را تقویت می کنند. از این روی برای به دست آوردن ویژگی های ایمنی اکتسابی، IL-2 و IL-15 را با IL-21 جایگزین شد. IL-21 یک سیتوکین پلئوتروپیک است که تأثیرات آن به خوبی شناخته نشده است اما توسط سلول های T helper ترشح می شود.

سیستم ایمنی بدن به ایمنی ذاتی و اکتسابی تقسیم می شود. همانطور که از نام آنها پیداست، سلول های گروه اول به هر چیزی که برای بدن بیگانه تلقی می شود حمله می کنند، در حالی که گروه دوم به عوامل بیماری زای خاص از جمله عوامل سرطان حساس هستند و شامل تمام سلول های T می شوند. سلول های T به زیر مجموعه ها یا فنوتیپ ها تقسیم می شوند که شامل انواع خاطره و نوع افکتور می باشد. سلول های T افکتور هوشمندتر هستند و می توان آنها را به عنوان محافظ خط مقدم در نظر گرفت. سلول های T خاطره، از سوی دیگر، می توانند به سلول های T افکتور تبدیل شوند. تفاوت عمده دیگر بین فنوتیپ ها ظرفیت تکثیر است. سلول های T خاطره قادرند به میزان بسیار بالاتری نسبت به سلول های T افکتور تکثیر شوند. بنابراین، در شرایط درمانی با استفاده از سلول های T خاطره پتانسیل درمانی خوبی می توان ایجاد کرد. از طرفی در صورت لزوم سلول های خاطره ای  می توانند به سرعت به فنوتیپ افکتور برسند، اما می توانند در زمان انتظار به سلول های T خاطره ای بیشتری تبدیل شده و تعداد سلول های آماده حمله را افزایش دهند.

در واقع، سلول های T حافظه تهیه شده از سلول های iPS اثرات ضد سرطانی برتری نسبت به سلول های T اولیه نشان داده و دارای ظرفیت تکثیر بیشتری نیز بودند. محققین این مطالعه معتقدند: سیستم کشت آن ها می تواند تعداد نامحدودی T خاطره و سلول T افکتور از سلول های iPS تولید کند. این پیشرفت باعث می شود که فناوری سلول های iPS را بتوانیم به ایمونوتراپی های قوی ضد سرطان تبدیل کنیم.

پایان مطلب/

لینک منبع: https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1525001621002689