به گزارش بنیان، نواقص شناختی بعد از سکته مغزی ایسکیمیک ، حتی در تعداد نسبتا کمی از بیماران که  سریعا درمان شده بودند و لخته ها سریعا برداشته یا حل شده بودند و جریان خونی مغز مجددا برقرار شده بود، شایع و ناتوان کننده است.

مطالعه ای جدید در Restorative Neurology and Neuroscience  نشان داد که تزریق سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان به درون مغز(BSCs)، نقایص شناختی ایجاد شده به دلیل انسداد موقت عروق خونی مغز را در رتی که دچار سکته مغزی شده بود، کاهش می دهد. این مطالعه پیشنهاد می کند که سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان ممکن است راه حل جدیدی را برای کاهش اختلال  در عملکرد شناختی بعد از سکته قلبی ارائه دهند. طبق امار به دست آمده از جامعه امریکا تقریبا نیمی از بازماندگان سکته مغزی ایسکمیک مسن تر از 65 سال ، نواقص شناختی، اختلالات عملکردی، وابستگی، و افزایش مرگ و میر را تجربه می کنند. وقوع نواقص شناختی بعد از سکته مغزی سه برابر می شود و و در حدود یک چهارم از بیماران سکته مغزی  که مبتلا به اختلال شناختی شده اند، به زوال عقلی دچار می شوند. بنابراین دلایل، نیازی اساسی به درمان هایی با ویژگی ترمیمی وجود دارد.

به منظور مشاهده اینکه آیا سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان می توانند از مشکلات شناختی بعد از وقوع ایسکمی شبه سکته، به طور کلی جلوگیری کنند یا  آن را کاهش دهند، محققین با تزریق مستقیم هورمون اندوتلین 1 (ET-1) به درون مغز رت ها، و با ایجاد انقباض عروقی و بلوک کردن موقت جریان خون مغزی شرایطی شبیه به سکته را شبیه سازی کردند. جانورانی که به عنوان کنترل در نظر گرفته شده بودند دارای شرایطی مشابه بودند با این تفاوت که به آن ها به جای ET-1، سرم فیزیولوژی تزریق شد.

هفت روز پس از سکته، سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان به درون جسم مخطط برخی از رت ها تزریق شد و به  بقیه هم تزریقی شبیه کنترل( سالین) صورت گرفت. میزان و ارزیابی شناخت و هوشیاری با استفاده از spatial operant reversal task(SORT) صورت گرفت، که در این روش به جانوران آموزش داده می شود که برای دریافت غذا  به عنوان پاداش، اهرمی را چندین بار فشار دهند.

محققین دریافتند که جانورانی که دچار سکته شده بودند و به آن ها سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان تزریق شده بود به طور معناداری اهرم را با اشتباه کمتری در مقایسه با گروه کنترل فشار می دهند. در حقیقت، این جانوران تیمار شده با سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان وضعیتی شبیه آن هایی را نشان می دهند که دچار سکته نشده اند. و نکته مهم تر این که مشخص شد نقص های ایجاد شده  بیشتر شناختی هستند تا این که حرکتی باشند.

نویسندگان این مقاله تاکید دارند که سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان حتی با این که پس از هفت روز از القاء سکته پیوند شدند بسیار اثر بخش بوده اند که این مساله می تواند امید را در بیمارانی که بلافاصله بعد از سکته شرایط مناسبی برای درمان فوری ندارند، زنده نگهدارد. این محققین عقیده دارند که سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان، ریزمحیطی را ایجاد می کنند که با ارائه مواد تروفیکی مانند عامل نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF)، موجب بقای بیشتر سلول های زنده می شود.

پایان مطلب/