به گزارش بنیان، مطالعات دانشگاه راچستر نشان داد، داروی گلاتیرامر که در درمان بیماری ام اس به کار می رود؛ باعث ایجاد تغییراتی در سلولهای میکروگلیا از سلول های ایمنی مغز می شود. این تغییرات با کاهش تعداد پلاک های آمیلوئید و هم چنین تغییرات بر پروتئین تاو، نشانگرهای مولکولی اصلی بیماری آلزایمر، باعث بهبود شرایط حافظه شد.

مطالعات قبلی نشان داد که گلاتیرامر استات می تواند بر پاتولوژی مغز موش ها اثر بگذارد؛ اما، مکانیسم آن مشخص نبود. این نتایج حاکی از آن است که درمان هایی که بر سیستم ایمنی اثر می گذارند، می توانند در بیماری آلزایمر نیز مؤثر باشند.

التهاب عصبی ناشی از تجمع آمیلوئید β می تواند منجر به تشکیل درهم تنیدگی نوروفیبریلاری در بیماری آلزایمر شود. گلاتیرامر استات با تأثیر بر سلول های T کمکی نوع 2، به طور متناوب سلول های میلوئیدی را فعال می کند.

تغییرات در فسفوریلاسیون تاو با تغییرات مشخصی در فسفو-اپی توپ‌ها، که در یافته های ایمونوهیستوشیمی دیده ‌شد. علاوه بر این، یافته ها بیانگر پیشرفت به سمت افزایش پیچیدگی میکروگلیا در موش‌های تحت درمان با گلاتیرامر استات بوده که نشان‌دهنده تغییر در همؤستاز است. در نهایت، هنوز شواهدی مبنی بر تغییر در نسبت زیر گروه‌های سلول های T کمکی در خون محیطی مشاهده نشد.

از دست دادن حافظه یکی از نشانه‌های آلزایمر است، نشانه‌ای از یک بیماری که کیفیت زندگی بیمار را کاهش می‌دهد. بهبود حافظه و کند کردن تغییرات شناختی ناشی از این بیماری، چالشی مداوم برای محققانی که روش‌های درمانی جدید در این زمینه را توسعه می‌دهند، می باشد.

پایان مطلب/

لینک منبع:

https://neurosciencenews.com/multiple-sclerosis-drug-alzheimers-19596/