به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، درمان با سلول‌های بنیادی به کاهش تعداد حملات قلبی، سکته مغزی و مرگ در میان افراد مبتلا به نارسایی قلبی مزمن، پرخطر، کلاس II یا III NYHA با کاهش کسر جهشی (HFrEF) کمک کرد. با این وجود طبق تحقیقات اخیر در سال 2021، بستری شدن در بیمارستان کاهش نیافته است. نارسایی قلبی وضعیتی است که در آن قلب قادر به پمپاژ کافی خون برای تامین نیاز بدن به اکسیژن و مواد مغذی نیست. در نارسایی قلبی با کاهش کسر جهشی (HFrEF)، عضله قلب بزرگ و ضعیف می‌شود و در نتیجه توانایی پمپاژ و تجمع مایع در بافت‌های بدن کاهش می‌یابد. التهاب نقش مهمی در پیشرفت نارسایی قلبی در طول زمان دارد. 
محققان این فرضیه که تزریق سلول های بنیادی از اهداکنندگان بالغ سالم علاوه بر درمان پزشکی مبتنی بر دستورالعمل (GDMT) برای نارسایی، حملات قلبی، سکته مغزی و مرگ موثر بوده را مطرح کردند. سلول درمانی این پتانسیل را دارد که نحوه درمان نارسایی قلبی را تغییر دهد. این بررسی به جنبه‌های التهابی نارسایی قلبی پرداخته و با وجود توسعه قابل توجه داروسازی و درمان با دستگاه، عمدتاً درمان نمی شوند. یافته‌های حاضر نشان داد که درمان با سلول‌های بنیادی ممکن است برای استفاده در کنار درمان‌های استاندارد دیگر در نظر گرفته شود. در این کارآزمایی دوسوکور چند مرکزی، تصادفی، sham-controlled، محققان 537 شرکت کننده (میانگین سنی 63 سال، 20 درصد زن) را با نارسایی قلبی و کاهش کسر جهشی، ثبت نام کردند. محفظه پمپاژ، به طور قابل توجهی ضعیف شده بود.
نارسایی قلبی با استفاده از سیستم طبقه بندی عملکردی انجمن قلب نیویورک (NYHA) تعریف شد. این سیستم طبقه بندی بیماران را بر اساس میزان محدودیت آنها در طول فعالیت بدنی در یکی از چهار دسته قرار می‌دهد. نارسایی قلبی کلاس I به معنای عدم محدودیت فعالیت بدنی است، نارسایی قلبی کلاس IV به معنای ناتوانی در انجام هر گونه فعالیت بدنی بدون ناراحتی است. شرکت‌کنندگان به‌طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: به 261 بزرگسال، 150 میلیون سلول پیش‌ساز مزانشیمی، که معمولاً به عنوان سلول‌های بنیادی شناخته می‌شوند، مستقیماً با استفاده از کاتتر به قلب تزریق شدند. 276 بزرگسال باقیمانده یک روش اسکریپتی یا ساختگی دریافت کردند. اهداکنندگان بالغ سالم، سلول‌های پیش ساز مزانشیمی را فراهم کردند.
شرکت کنندگان در مطالعه یک روز پس از عمل از بیمارستان مرخص شدند و محققان این شرکت کنندگان را به طور متوسط 30 ماه دنبال کردند. تمرکز این مطالعه بررسی این بود که آیا درمان با سلول‌های بنیادی بر احتمال بازگشت شرکت کنندگان به بیمارستان برای درمان شرایط بدتر نارسایی قلبی تأثیر می‌گذارد یا خیر. آنها همچنین بررسی کردند که آیا شرکت‌کنندگان دچار حمله قلبی یا سکته مغزی شده‌اند یا فوت شده‌اند. همچنین سطوح پروتئین واکنش‌گر C با حساسیت بالا (CRP) را اندازه‌گیری کردند،  که نشان‌دهنده التهاب در خون است. در حالی که محققان کاهشی در میزان بستری شدن در بیمارستان به دلیل درمان با سلول‌های بنیادی مشاهده نکردند، آنها متوجه چندین نتیجه مهم دیگر شدند. یافته ها عبارتند از:
افرادی که درمان با سلول‌های بنیادی دریافت کردند، در طول دوره مطالعه، 65 درصد کاهش در حملات قلبی و سکته غیر کشنده داشتند. شرکت‌کنندگان همچنین با سطوح بالای التهاب (سطح CRP حداقل 2 میلی‌گرم در لیتر) پس از درمان با سلول‌های بنیادی، 79 درصد کمتر احتمال حمله قلبی یا سکته غیرکشنده داشتند. از طرف دیگر درمان با سلول‌های بنیادی مرگ قلبی را تا 80 درصد در افراد مبتلا به سطوح بالای التهاب و HF کلاس II با شدت کمتر کاهش داد.
محققین این مطالعه بیان داشتند که تحقیقات بیشتری برای درک بهتر اینکه چگونه این سلول های بنیادی ممکن است بر روند پیشرفت نارسایی قلبی تأثیر بگذارند لازم است.
پایان مطلب/
لینک منبع :

https://www.news-medical.net/news/20211115/Stem-cell-treatment-reduced-deaths-related-to-cardiovascular-issues-not-hospitalization.aspx