به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، روده برای حفظ تعادل انرژی ما ضروری است و در واکنش سریع به تغییرات تغذیه و تعادل مواد مغذی نقش دارد. سلول‌های روده ای، جذب اجزای غذا یا ترشح هورمون‌ها را به خوبی انجام می‌دهند. در انسان بالغ، سلول‌های روده هر پنج تا هفت روز یکبار بازسازی می‌شوند. توانایی تجدید و توسعه مداوم انواع سلول‌های روده از سلول‌های بنیادی روده برای سازگاری طبیعی سیستم گوارش بسیار مهم است. با این حال، رژیم غذایی طولانی مدت سرشار از قند و چربی این سازگاری را مختل می‌کند و می‌تواند در ایجاد چاقی، دیابت نوع 2 و سرطان دستگاه گوارش نقش داشته باشد.
مکانیس‌های مولکولی پشت این ناسازگاری بخشی از زمینه تحقیقات اخیر در مونیخ بوده است. دانشمندان فرض می‌کنند که سلول‌های بنیادی روده نقش ویژه ای در ناسازگاری دارند. محققان با استفاده از مدل موش، اثرات رژیم غذایی پر قند و چربی را بررسی کردند و آن را با گروه کنترل مقایسه کردند. اندازه روده کوچک در رژیم غذایی پر کالری به شدت افزایش می‌یابد. در این مطالعه، 27000 سلول روده را از رژیم غذایی گروه کنترل و موش‌های تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب و قند بالا بررسی کردند. بنابراین، با استفاده از تکنیک‌های جدید یادگیری ماشین، مشخص شد که سلول‌های بنیادی روده در موش‌هایی که رژیم غذایی ناسالم دارند، سریع‌تر تقسیم و تمایز می‌یابند.
محققان فرض می‌کنند که این موضوع به دلیل تنظیم مثبت مسیرهای سیگنالینگ مربوطه است که با تسریع رشد تومور در بسیاری از سرطان‌ها مرتبط است. محققین این مطالعه معتقدند که این می‌تواند یک پیوند مهم باشد: یعنی رژیم غذایی بر سیگنال‌های متابولیک تأثیر می‌گذارد که منجر به رشد بیش از حد سلول‌های بنیادی روده و در نهایت افزایش خطر ابتلا به سرطان دستگاه گوارش می‌شود.
با کمک این تکنیک با وضوح بالا، محققان همچنین قادر به مطالعه انواع سلول‌های نادر در روده، به عنوان مثال، سلول‌های ترشح کننده هورمون هستند. در میان یافته‌های خود، آنها توانستند نشان دهند که رژیم غذایی ناسالم منجر به کاهش سلول‌های تولیدکننده سروتونین در روده می‌شود. این می تواند منجر به اینرسی روده (معمول دیابت شیرین) یا افزایش اشتها شود. علاوه بر این، این مطالعه نشان داد که سلول‌های جذب کننده با رژیم غذایی پرچرب سازگار می‌شوند و عملکرد آنها افزایش می‌یابد، بنابراین به طور مستقیم افزایش وزن را افزایش می‌دهد.

مطالعه حاضر در Nature Metabolism منتشر شده است.
پایان مطلب/
منبع: doi.org/10.1038/s42255-021-00458-9