به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان به نقل از Science Daily، یک دستگاه سیلیکونی که می‌تواند بافت پوست را به عروق خونی و سلول‌های عصبی تبدیل کند، از مرحله نمونه اولیه به مرحله ساخت استاندارد پیشرفت کرده است، به این معنی که اکنون می‌توان آن را به روشی ثابت و قابل تکرار ساخت. این کار که توسط محققان دانشکده پزشکی دانشگاه ایندیانا انجام شده است، این دستگاه را یک قدم به استفاده بالقوه به عنوان نوعی درمان برای افرادی که دارای انواع مشکلات سلامتی هستند نزدیک‌تر می‌کند.

این فناوری که نانوترانسفکشن بافت نامیده می‌شود، یک دستگاه نانوتراشه غیرتهاجمی است که می‌تواند عملکرد بافت را با اعمال یک جرقه الکتریکی بی‌ضرر برای انتقال ژن‌های خاص در کسری از ثانیه برنامه‌ریزی مجدد کند. در مطالعات آزمایشگاهی، این دستگاه با موفقیت بافت پوست را به رگ‌های خونی تبدیل کرد تا پای آسیب دیده را ترمیم کند. این فناوری در حال حاضر برای برنامه ریزی مجدد بافت برای انواع مختلف درمان، مانند ترمیم آسیب مغزی ناشی از سکته مغزی یا پیشگیری و معکوس کردن آسیب عصبی ناشی از دیابت، استفاده می‌شود.

بنا به اظهارات پروفسور Chandan Sen، رئیس مرکز پزشکی بازساختی و مهندسی ایندیانا، معاون پژوهشی و پروفسور ممتاز در دانشکده پزشکی ایندیانا: "این تراشه سیلیکونی کوچک، فناوری نانو را قادر می‌سازد که عملکرد اعضای زنده بدن را تغییر دهد. به عنوان مثال، اگر رگ‌های خونی فردی به دلیل یک حادثه رانندگی آسیب دیده باشد و بیمار نیاز به خون رسانی داشته باشد، دیگر نمی‌توانیم به رگ خونی خود بیمار اعتماد کنیم زیرا له شده است، اما می‌توانیم بافت پوست را به رگ‌های خونی تبدیل کرده و اندام در معرض خطر را نجات دهیم."

وی افزود: " فرآیند ساخت نانو تراشه معمولا 5 تا 6 روز طول می‌کشد و با کمک این گزارش، هر کسی که در این هنر مهارت دارد می‌تواند به آن دست یابد."

محققان امیدوارند ظرف یک سال آینده به دنبال تاییدیه FDA برای این تراشه باشند. پس از دریافت تاییدیه FDA، این دستگاه می‌تواند برای تحقیقات بالینی در افراد، از جمله بیماران در بیمارستان‌ها، مراکز بهداشتی و اورژانس‌ها، و همچنین در سایر شرایط اضطراری توسط نیروهای اولیه یا ارتش مورد استفاده قرار گیرد.

نتایج این پژوهش در مجله معتبر علمی Nature Protocols گزارش شده است و محققان جزئیات مهندسی در مورد نحوه تولید تراشه را منتشر کردند.

پایان مطلب/

لینک منبع:

https://www.nature.com/articles/s41596-021-00631-0