به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی بنیان، محققان دانشکده پزشکی سن دیگو دانشگاه کالیفرنیا و مرکز سرطان مورس در دانشگاه کالیفرنیا اعلام کرده‌اند که طی فرایندی به نام انوکلئاسیون (Enucleation)، هسته را با موفقیت از سلول خارج و سپس از سلول مهندسی شده ژنتیکی به عنوان یک محموله‌ی منحصر به فرد برای انتقال دقیق دارو به بافت‌های بیمار استفاده کردند. این یافته‌ها در ژورنال Nature Biomedical Engineering منتشر شد.

هدف قرار دادن و انتقال داروها به سلول‌ها و بافت‌های بیمار به طور قابل ‌توجهی، مزایای درمانی را افزایش و در عین حال عوارض جانبی را کاهش می‌دهد. در مطالعه جدید، تیمی به سرپرستی دکتر ریچارد کلمکه، استاد پاتولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا، سلول‌های استرومایی مزانشیمی (MSCs) را اصلاح ژنتیکی کردند تا به راحتی بافت‌های بیمار را شناسایی کنند، سپس هسته‌های آنها را حذف کردند؛ در حالی که اندامک‌هایی را که انرژی و پروتئین‌های مورد نیاز برای عملکردهای درمانی را تولید می‌کنند، حفظ کردند.

سپس محققان، در مدل‌ موشی التهاب حاد و پانکراتیت، سلول‌های فاقد هسته را که کارگوسیت "Cargocytes" نامیده می‌شوند، با یک سیتوکین ضد التهابی مهندسی کردند - یک پروتئین سیگنال‌دهنده که پاسخ ایمنی را تحریک می‌کند و می‌تواند التهاب و بیماری‌های مرتبط را کاهش دهد و سپس آنها را به صورت سیستمیک به موش تزریق کردند. جایی که آنها داروهای موردنظر را به میزان زیاد در بخش‌های هدف برای چند روز تولید کردند و بیماری را بهبود بخشیدند.

این کارگوسیت‌ها بیشتر عملکرد سلولی خود را حفظ می‌کنند، ولی در عین حال ظرفیت بسیار بالایی برای حمل و رساندن داروهای خاص به بافت‌های هدف به صورت بی‌خطر دارند. این امر، امکان درمان بیماری‌ها با انتقال داروها به دقیقاً جایی که می‌توانند بهترین عملکرد را داشته باشند، با احتمال ایجاد عوارض جانبی ناخواسته کمتری ناشی از مصرف عمومی آن داروها را فراهم می‌کند.

به عقیده این دانشمندان، استفاده از سلول‌های بدون هسته، دارای مزایای متعددی نسبت به روش‌هایی است که از سلول‌های دست نخورده به‌عنوان وسیله‌ای انتقال استفاده می‌شود. کارگوسیت‌ها پس از تزریق به بدن، سرنوشت مشخص‌تری دارند و قابل پیش‌بینی‌تر هستند، زیرا نمی‌توانند رونویسی ژن را انجام دهند، و این احتمال را از بین می‌برند که ممکن است عوامل ناخواسته تولید کنند، به انواع سلول‌های ناخواسته تمایز یابند یا به روش‌های نامطلوب به بافت‌ها آسیب بزنند. این امر استفاده از کارگوسیت‌ها را برای کاربردهای بالینی دقیق‌تر و قابل اطمینان‌تر می‌کند.

پایان مطلب/

لینک منبع: https://www.nature.com/articles/s41551-021-00815-9#article-info