به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی بنیان، نتایج مطالعه محققان مؤسسه علوم اعصاب هلند (NIN)، اینکه چگونه از دست دادن میلین، سبب فعالیت ناهنجار مغزی در افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) می‌شود را، معلوم می‌کند. این مطالعه که در eLife منتشر شده است، نشان می‌دهد که میلین‌سازی، هر چند به صورت پراکنده و موضعی بر روی بعضی نورون‌های خاص، برای رسیدن به پتانسیل مهاری آنها لازم است.

تاثیر از دست دادن میلین

مغز حاوی میلیاردها عصب است که از طریق ساختارهای کابل مانندی به نام آکسون به یکدیگر متصل می‌شوند. آکسون‌ها پیام‌های الکتریکی را منتقل می‌کنند و اغلب توسط یک ماده چرب به نام میلین پوشانده می‌شوند. این ماده باعث افزایش سرعت پیام‌های عصبی و کاهش انرژی از دست رفته در مسافت‌های طولانی می‌شود. از دست رفتن یا آسیب به لایه میلین- که در مورد MS رخ می‌دهد- می‌تواند باعث ناتوانی جدی شود. اگرچه آکسون‌های میلین‌دار نقش‌ محوری در عملکرد مغز ایفا می‌کنند؛ ‌در مورد نقش آنها در معماری مدارهای الکتریکی که تجربیات در آنها پردازش می‌شوند و یا خاطرات ذخیره می‌شوند، اطلاعات کمی در دسترس است.

با این حال، یک نوع نورون سریع‌العمل (PV+) در مغز وجود دارد که دارای آکسون‌های کوتاه و پوشش اندکی از میلین است. نورون‌های سریع‌العمل بازدارنده‌های قدرتمندی هستند که ریتم‌های مهم مغز و فرآیندهای شناختی را در نواحی ماده خاکستری مغز تنظیم می‌کنند. یافته‌های اخیر نشان داده است که آکسون‌های نورونهای PV+ نیز توسط غلافهای میلین عایق‌بندی شده اند. با این حال هنوز مشخص نیست که چگونه میلین غیر معمول و تکه تکه این نورن‌ها بر عملکرد آنها تأثیر می‌گذارد.

حمله‌های صرع به عنوان شاخص

دکتر Mohit Dubey، همراه با همکارانش از مرکز پزشکی اراسموس، برای مطالعه نورون‌های داخلی و امواج مغزی آهسته، از موش‌های دستکاری شده ژنتیکی استفاده کردند که میلین نداشتند یا به مرور میلین از دست می‌دادند. از آنجایی که موش‌ها به تدریج میلین را از دست دادند، سرعت سیگنال‌های بازدارنده از نورونهای PV+ تغییر نکرد، اما قدرت سیگنال آنها کاهش یافت. در نتیجه، قدرت امواج آهسته مغزی به طور چشمگیری افزایش یافت؛ چراکه دیگر توسط نورونهای PV+  مهار نمی‌شدند. همچنین تنها زمانی که موش‌ها غیرفعال و ساکت بودند، این امواج باعث ایجاد تکانه‌های کوتاهی می‌شوند که شبیه سیگنال‌هایی است که در صرع مشاهده می‌شود. بازگرداندن فعالیت نورونهای PV+ به مهار حمله‌های صرع کمک کرد.

این نتایج، درک محققین را از اهمیت میلین در ماده خاکستری و ارتباط بالینی آن با اختلالات از دست رفتن میلین مانند مولتیپل اسکلروزیس افزایش می‌دهد.

پایان مطلب/

لینک منبع:https://elifesciences.org/articles/73827