اطلس سلولی روده انسان ترسیم شد
دانشمندان، از کل روده انسان با وضوح تک سلولی نقشه برداری میکنند.
امتیاز:
به گزارش پایگاه اطلاعرسانی بنیان، اگر عصبی میشوید، ممکن است آن را در روده خود احساس کنید. اگر فلفل قرمز بخورید، روده شما ممکن است طغیان کند، اما دوست شما میتواند هر چیزی بخورد و احساس خوبی داشته باشد. شما میتوانید ایبوپروفن را مانند آب نبات بدون عوارض جانبی مصرف کنید، اما ممکن است شکم دوستتان خونریزی کند و درد را تسکین ندهد. چرا اینگونه است؟ پاسخ سریع این است که همه ما متفاوت هستیم. سؤال بعدی این است که دقیقاً چقدر متفاوت هستیم و این تفاوتها چه معنایی برای سلامتی و بیماری ما دارند؟ پاسخ به این موارد بسیار دشوارتر است، اما آزمایشگاه دانشکده پزشکی دانشگاه کارولینای شمالی در آمریکا، پاسخهای علمی جالبی برای این سؤالها دارد.
برای اولین بار، آزمایشگاه دکتر Magness از کل دستگاه گوارش انسان، از سه اهداکننده عضو استفاده کرد تا نشان دهد که چگونه سلولها در تمام مناطق روده متفاوت هستند، تا عملکرد سلولی را روشن کند و تفاوت در بیان ژنها را بین این سلولها و بین افراد نشان دهد. نتایج این کار که در نشریه Cellular and Molecular Gastroenterology and Hepatology منتشر شده است، دری را برای کاوش در بسیاری از جنبههای سلامت روده به روشی بسیار دقیقتر و با وضوح بیشتر از همیشه باز میکند.
نتایج این مطالعه نشان داد که عملکرد هر نوع سلول در فرآیندهای مهمی مانند جذب مواد مغذی، محافظت در برابر انگلها، تولید مخاط و هورمونهایی که رفتار غذا خوردن و حرکت روده را تنظیم میکنند، قابل بررسی است. چگونه پوشش روده ممکن است از طریق گیرندهها و حسگرها با محیط تعامل داشته باشد و چگونه داروها میتوانند با انواع مختلف سلولها تعامل داشته باشند.
این دانشمندان توانستند تفاوتها را در انواع سلولها در کل دستگاه گوارش ببینند و سطوح مختلف بیان ژن را در انواع سلولی مشابه از سه فرد مختلف، بررسی کنند. یافتههای حاصله، نه تنها هر نوع سلول و هر ژن را که آنها به صورت جداگانه بیان میکنند، توصیف میکند، بلکه عملکردهای بالقوه آنها را نیز تحلیل کردهاست. در این مطالعه، ژنهای نشانگر ردههای خاص سلولی نیز، شناسایی شد.
این اطلس سلولی جامع اپیتلیوم روده انسان بالغ سالم، تفاوت های عملکردی احتمالی را در دستگاه گوارش حل میکند و درک ما از فیزیولوژی روده انسان را ارتقا می دهد.
پایان مطلب/
لینک منبع:
DOI: 10.1016/j.jcmgh.2022.02.007