به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، محققان دانشکده پزشکی و دندانپزشکی توکیو (TMDU) تاندون­‌های مصنوعی را در شرایط آزمایشگاهی از سلول­‌های بنیادی انسانی ایجاد کردند که می‌­تواند آسیب­‌های رایج تاندون مانند پارگی تاندون آشیل را برطرف کند.

تاندون­‌ها بافت­‌هایی هستند که ماهیچه­‌ها را به استخوان­‌ها متصل می‌­کنند و برای جابجایی و حرکت مهم هستند. صدمات به تاندون‌ها بسیار شایع است و میلیون‌ها نفر - بویژه ورزشکاران - در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌گیرند، و اغلب ممکن است ماه‌ها طول بکشد تا بهبودی حاصل شود که به‌طور قابل‌توجهی بر کیفیت زندگی تأثیر می‌گذارد. علاوه بر این، در حالی که گزینه­‌های زیادی برای درمان وجود دارد، هیچ یک از آن­ها درمان کاملی ندارند و بسیاری از آن­ها منجر به درد، ایمنی زایی یا شکست طولانی مدت درمان می‌شوند. بنابراین، یک استراتژی درمانی جدید برای ترمیم تاندون مورد نیاز است.

در مطالعه‌ای که در ژانویه 2022 در مجله مهندسی بافت منتشر شد، محققان دانشکده پزشکی و دندان‌پزشکی توکیو (TMDU) با موفقیت سلول‌های بنیادی انسانی را برای ایجاد بافت تاندون‌ مانند مصنوعی که خواص تاندون را تقلید می‌کند و بازسازی تاندون را به طور قابل‌توجهی بهبود می‌بخشد، القا کردند.

Hiroki Tsutsumi، نویسنده اصلی این مطالعه بیان کرد که سلول­‌های بنیادی پرتوان القا شده انسانی یا hiPSC ها، سلول­‌های بنیادی خاصی هستند که می‌­توانند از هر سلول بالغ مشتق شوند و به هر نوع سلول تخصصی تمایز یابند و با استفاده از  hiPSCها با موهاوک (Mkx)، می‌توانیم بافت تاندون مصنوعی را تولید کنیم. موهاوک یک فاکتور رونویسی است که بیان ژن‌­های دخیل در تشکیل تاندون را تقویت می­کند و بنابراین تمایز سلول­های بنیادی به سلول­‌های تاندون را تحریک می­‌کند. سپس این سلول‌های بنیادی بیانگر موهاوک در یک سیستم کشت سه بعدی تخصصی قرار داده شدند که در حین رشد سلول‌ها نیروی مکانیکی وارد می‌کند. این شرایط را برای رشد تاندون شبیه‌سازی کرده و هم ترازی و سازماندهی سلولی را افزایش می‌دهد و به آن‌ها اجازه می‌دهد بافت‌هایی شبیه تاندون ایجاد کنند.

تیم تحقیقاتی، تاندون مصنوعی را در مدل موش دارای پارگی تاندون آزمایش کردند. نتایج بسیار مورد توجه بود. شش هفته پس از کاشت، تاندون مصنوعی خواص مکانیکی مشابهی با یک تاندون معمولی سالم موش داشت. علاوه بر این، بافت تاندون مانند بافت کاشته شده قادر به جذب و تجمیع سلول های تاندون از میزبان بود که می­‌توانند بیشتر در روند ترمیم شرکت کنند. این یکپارچگی خوب بافت را تایید کرد.

این نتایج امیدوارکننده نشان می‌­دهد که یک استراتژی پزشکی جدید برای ترمیم تاندون ممکن است در آینده از نظر بالینی در دسترس باشد.

پایان مطلب/

لینک منبع:

doi.org/10.1177/20417314221074018.