به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، سلول‌های بالغ در بدن ما فقط می‌توانند یک نوع سلول را ایجاد کنند. به عنوان مثال، یک سلول پوست نمی تواند یک سلول ماهیچه‌ای ایجاد کند، بلکه فقط سلول‌های پوست را تشکیل می‌دهد. این مشکل استفاده بالقوه از سلول‌های بالغ برای درمان را محدود می کند. با این حال، در طول رشد اولیه، سلول‌های جنین ظرفیت تولید انواع سلول‌های بدن ما، از جمله سلول‌های بنیادی را دارند. این ظرفیت، که به آن پرتوانی (Totipotency) گفته می‌شود، به عنوان الهام‌بخشی برای محققان در یافتن راه‌های جدید به منظور جمع‌بندی مجدد تمام توان از طریق برنامه‌ریزی مجدد سلولی در آزمایشگاه عمل کرده است.
سلول‌های پرتوان دارای خواص زیادی هستند، اما ما هنوز همه آن‌ها را نمی دانیم. این سلول‌های در آزمایشگاه سرعت خاص خود را دارند. محققان Helmholtz Munich اکنون به کشف جدیدی دست یافته اند:
همانندسازی DNA در واقع یکی از مهمترین فرآیندهای بیولوژیکی است. در طول زندگی ما، هر بار که سلولی تقسیم می‌شود، یک کپی دقیق از DNA خود تولید می‌کند تا سلول‌های دختر حاصل، حامل مواد ژنتیکی یکسانی باشند. این اصل اساسی امکان به ارث بردن کامل و بی نقص مواد ژنتیکی را ما افراهم می‌کند.
محققان دریافتند که سرعت تکثیر DNA در سلول‌های شبه تاتی پوتنت نیز کم است و دانشمندان می‌توانند آن‌ها را در ظرف پتری کشت دهند. Tsunetoshi Nakatani می افزاید: اگر بتوانیم سرعت تکثیر DNA را تغییر دهیم، آیا می توانیم برنامه ریزی مجدد سلول¬ها را به سلول‌های تاتی پوتنت بهبود دهیم؟
سرعت کمتر، بهبود برنامه ریزی مجدد سلولی
در یک تلاش آزمایشی مهم، محققان در واقع مشاهده کردند که کاهش سرعت تکثیر DNA - برای مثال با محدود کردن بستری که سلول‌ها برای سنتز DNA استفاده می‌کنند - کارایی برنامه‌ریزی مجدد یعنی سرعت تبدیل سلول‌ها به نوع سلولی دیگر، را افزایش می‌دهد.
Maria-Elena Torres-Padilla، رهبر این مطالعه می گوید: این یافته به درک ما از همانندسازی سلول کمک زیادی می‌کند. در طول سال‌ها، ما سلول‌های تاتی پوتنت را مطالعه کرده‌ایم تا یاد بگیریم چگونه طبیعت آن‌ها را به طرز فوق‌العاده‌ای قادر به تولید انواع سلول‌های بدن ما کرده است. این یک استراتژی اساسی در تحقیقات جاری بوده که در راستای رویکردهای طب ترمیمی است. این مفهوم جدید بسیار ساده و در عین حال بسیار مهم است و یک پیشرفت بزرگ برای درمان از طریق سلول‌های بنیادی است.
پایان مطلب/
لینک منبع:

doi.org/10.1038/s41588-022-01023-0.