به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، اپیتلیوم سطحی تخمدان (OSE)‌‌ یک لایه از سلول‌های اپیتلیال اطراف تخمدان است که در طی هر تخمک گذاری برای آزادسازی تخمک پاره می‌شود. زخم ایجاد شده به سرعت مورد ترمیم قرار می‌گیرد؛ اما، مکانیسم‌هایی که باعث ترمیم می‌شوند هنوز به خوبی شناخته شده نیست.

نقش سلول‌های بنیادی بافتی در هموستاز چندین بافت اپیتلیال به طور گسترده پذیرفته شده است؛ با این حال، عملکرد آن‌ها در OSE نامشخص است. محققان دانشگاه اتاوا به تازگی در‌‌ یک مطالعه نشان دادند که صفات مرتبط با سلول‌های بنیادی را می‌توان به دنبال قرار دادن آن‌ها در معرض سیتوکین TGFB1، بیان بیش از حد فاکتور رونویسی Snai1‌‌ یا حذف Brca1 افزایش داد. به علاوه، “بنیادی شدن” اغلب به بیان ژن مرتبط با مزانشیم و فعال سازی مسیر‌های بالا دستی سیگنال دهی ERK مرتبط است که البته، دائمی‌نبوده و‌‌ یک حالت پویا است. الگوی بیان این جمعیت‌ها نیز به شدت به شرایط محیطی بستگی دارد و نشان می‌دهد که بنیادی شدن ممکن است با‌‌ یک جمعیت مجزا و به خصوص مرتبط نباشد؛ بلکه،‌‌ یک حالت هتروژن سلولی باشد که ممکن است از تغییرات محیطی متنوع پدید آید.

این‌‌ یافته‌ها تأیید می‌کنند که برای نگهداری طولانی مدت OSE نیازی به تمایز انواع مختلفی از سلول‌های بنیادی نسیت و می‌توان از این ویژگی تمایز مجدد و گذرا به حالت شبه بنیادی بهره برد.

پایان مطلب/

لینک منبع:

https://www.nature.com/articles/s42003-021-02045-w