به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، دانشمندان چندین مداخله دارویی و غیردارویی را برای مهار بیماری همه‌گیر کروناویروس فعلی (COVID-19) ایجاد کرده‌اند که ناشی از شیوع سریع سندرم حاد تنفسی کرونا 2 (SARS-CoV-2) است. به عنوان مثال، توسعه سریع واکسن‌های کووید-19 در پیشگیری از بیماری‌های شدید و مرگ و میر در سرتاسر جهان مؤثر بوده است. در آفریقا، به دلیل پوشش ضعیف واکسیناسیون، شدت عفونت شدید و مرگ ناشی از عفونت SARS-CoV-2 همچنان بالاست. علاوه بر این، ظهور گونه‌های جدید SARS-CoV-2 اثربخشی واکسن‌ها و داروهای موجود را کاهش داده است که مبتنی بر پروتئین اسپایک ویروس اصلی هستند. 
HIV و COVID-19
تأثیر COVID-19 در بیماران مبتلا به ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) مشخص نیست. در یک مطالعه بر اساس حجم نمونه کوچک، محققان گزارش کردند که افراد مبتلا به HIV (PLWH) نتایج مشابهی نسبت به افراد سالم نشان دادند. با این حال، یک مطالعه اپیدمیولوژیک بزرگتر با گزارش قبلی در تناقض بوده و افزایش میزان بستری شدن و مرگ و میر ناشی از COVID-19 در میان PLWH در مقایسه با افراد HIV منفی را شناسایی کرده است.

یک مطالعه نشان داد که کاهش طولانی مدت تیترهای بالای SARS-CoV-2 و ظهور بسیاری از جهش‌ها در افراد مبتلا به HIV پیشرفته و نارسایی درمان ضدرتروویروسی (ART) مشاهده شده. دانشمندان بیان کرده‌اند که سلول‌های B و سلول‌های T نقش مهمی در محافظت در برابر عفونت SARS-CoV-2 دارند. پاسخ‌های سلول‌های T می‌توانند حتی در غیاب پاسخ‌های هومورال محافظت کننده باشند. این نشان می‌دهد که در فردی با کمبودهای ارثی سلول B یا بدخیمی‌های خونی، سلول‌های T نقش مهمی در بهبودی آن‌ها از عفونت SARS-Cov-2 ایفا می‌کنند.
گزارش‌های قبلی نشان داده‌اند که شدت کووید-۱۹ با پتانسیل ضعیف چند عملکردی سلول +T CD4 اختصاصی SARS-CoV-2 مرتبط است. چندین مطالعه همچنین نشان داده‌اند که واکسن‌های ریبونوکلئیک اسیدی (mRNA) می‌توانند پاسخ‌های سلول T Th1 و +Th2 CD4 را تحریک کنند، که می‌تواند با پاسخ‌های سلول +T CD8 پس از تقویت و آنتی‌بادی‌های خنثی‌کننده مرتبط باشد. 
در کشورهای جنوب صحرای آفریقا، شیوع HIV بالاست. بنابراین، تعیین تأثیر HIV در افراد مبتلا به COVID-19 مهم است. درک پیامد بیماری در این جمعیت بیمار به محققان و سیاست گذاران کمک می‌کند تا استراتژی‌های موثری برای محافظت از آن‌ها در برابر عفونت SARS-CoV-2 تدوین کنند. مطالعه جدیدی، تأثیر عفونت HIV را بر کیفیت و ویژگی اپی توپی پاسخ‌های سلول T SARS-CoV-2 در طول موج اول و دوم COVID-19 در آفریقای جنوبی ارزیابی کرده است. در این مطالعه، دانشمندان پاسخ سلول‌های +T CD4 و +CD8 اختصاصی آنتی ژن را در گروهی از افراد آلوده به SARS-CoV-2 با و بدون عفونت HIV بررسی کردند.
اختلال در پاسخ‌های سلول T اختصاصی SARS-CoV-2 در افراد مبتلا به عفونت سرکوب نشده HIV شناسایی شده است. دانشمندان جهش‌های اسپایک را در نوع بتا تعیین کردند که باعث نادیده‌ انگاشتن شناسایی سلول‌های T حافظه‌ای که در برابر اپی‌توپ‌های سویه SARS-CoV-2 اصلی ایجاد شده بود، شد. به همین ترتیب، پاسخ‌های ایمنی در برابر اپی‌توپ‌های نوع بتا SARS-CoV-2 به خوبی با اپی توپ‌های سویه SARS-CoV-2 اصلی شناسایی نشدند، بنابراین توانایی برخی از گونه‌های SARS-CoV-2 برای فرار از شناسایی سلول T را نشان می‌دهند.

افراد مبتلا به عفونت سرکوب نشده اچ آی وی پاسخ ضعیفی به عفونت SARS-CoV-2 نشان داده‌اند. علاوه بر این، نقص‌های ایمنی ناشی از HIV مانند تعداد کم سلول‌های +CD4، بارهای ویروسی پلاسمایی HIV بیشتر، و افزایش فعال‌سازی ایمنی باعث کاهش پاسخ‌های SARS-CoV-2 می شود. افراد مبتلا به HIV در مقایسه با PLWH، پاسخ‌های سلول + T CD4 و +CD8 را در برابر پروتئین اسپایک SARS-CoV-2 نشان دادند. عفونت سرکوب نشده HIV به طور قابل توجهی پاسخ سلول‌های T به عفونت SARS-CoV-2 را مختل می‌کند و تشخیص متقابل سلول‌های T را کاهش می‌دهد. این یافته‌ها افزایش آسیب‌پذیری PLWH در برابر کووید-19 شدید را توضیح می‌دهد، و همچنین حساسیت آن‌ها به عفونت با گونه‌های در حال ظهور SARS-CoV-2 را برجسته می‌کند.
پایان مطلب/
لینک منبع:

doi:10.1101/2022.04.05.22273453.