به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، یک گروه تحقیقاتی در موسسه Karolinska در سوئد بررسی کردند که چگونه برخی از سلول‌های ایمنی شناخته شده به عنوان سلول‌های لنفوئید ذاتی (ILCs)  به سلول‌های بالغ تبدیل می‌شوند و در این بین در بیماری التهابی روده (IBD) نقش دارند. این یافته‌ها می‌تواند راه را برای درمان‌های موثرتر علیه IBD هموار کند، بیماری که رنج قابل‌ توجهی ایجاد می‌کند و با افزایش خطر ابتلا به سرطان کولورکتال مرتبط است. نتایج این مطالعه در مجله Science Immunology منتشر شده است.
بیماری التهابی روده (IBD) با التهاب مزمن مخاط روده مشخص می‌شود که تصور می‌شود خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را افزایش می‌دهد. این بیماری اغلب قبل از میانسالی با علائمی مانند درد شکم و کاهش وزن شروع می‌شود. علت این بیماری تاکنون ناشناخته است، اما اعتقاد بر این است که عوامل ژنتیکی، محیطی و ایمنی نقش دارند. از آنجایی که گروه بزرگی از بیماران IBD به درمان‌های موجود پاسخ نمی دهند، نیاز زیادی به دانش جدید در مورد مکانیسم‌های ایجاد کننده این بیماری وجود دارد.
ILC ها لنفوسیت‌ها، خانواده‌ای از سلول‌های ایمنی هستند که در مخاط یافت می‌شوند، جایی که بخشی از سیستم ایمنی را تشکیل می‌دهند و عملکرد بافت مانند تولید مخاط را حفظ می‌کنند. تحقیقات قبلی نشان داده است که ILC ها در طول التهاب عملکرد خود را تغییر می‌دهند و آن‌ها را به یک هدف امیدوارکننده برای درمان IBD تبدیل می‌کنند.
در مطالعه حاضر، محققان ILC را از لوزه‌ها و بافت روده بیمارانی که تحت عمل جراحی برداشتن یا معاینه آندوسکوپی قرار گرفته بودند، جدا کردند. در مجموع 48 بیمار در این مطالعه شرکت کردند که 31 نفر از آن‌ها مبتلا به IBD بودند. سپس ILCها بلافاصله پس از جداسازی و پس از کشت سلولی با جزئیات مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج نشان می‌دهد که زیرگروهی از ILCها یک مرحله اولیه از ILCهای بالغ را تشکیل می‌دهند و در مخاط روده بیماران مبتلا به IBD تجمع می‌یابند. سپس عوامل موجود در محیط روده می‌توانند بر متابولیسم ILCهای نابالغ تأثیر گذاشته، تقسیم سلولی و تولید سیتوکین‌ها (از جمله IL-22) را افزایش دهند، که به محافظت از بافت روده کمک می‌کند.
این گروه تحقیقاتی اکنون در حال بررسی این موضوع بوده که آیا وجود و خواص ILC های روده نابالغ می‌تواند پاسخ به داروهای پزشکی به ویژه داروهایی که حاوی مواد فعال اوستکینوماب، اینفلیکسیماب و توفاسیتینیب بوده را پیش بینی کند یا نه.  داروهای مذکور در حال حاضر برای درمان بیماری کرون و کولیت اولسراتیو استفاده می‌شود. 
Jenny Mjösberg، استادیار همان بخش در موسسه کارولینسکا و نویسنده ارشد این مطالعه معتقد است که این مطالعات مهم هستند، زیرا انتخاب صحیح درمان مؤثر می‌تواند هم رنج شخصی و هم هزینه‌های اجتماعی را کاهش دهد.
پایان مطلب/
منبع: 
doi.org/10.1126/sciimmunol.abj8301.