به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، قبل از اینکه بیمار بتواند تحت درمان با سلول T طراحی شده برای هدف قرار دادن تومورهای سرطانی قرار گیرد، کل سیستم ایمنی بیمار باید با شیمی درمانی یا پرتودرمانی از بین برود. عوارض جانبی سمی از جمله حالت تهوع، خستگی مفرط و ریزش مو به خوبی شناخته شده است.
اکنون یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی دکتر آنوشا کلباسی از دانشگاه UCLA با همکاری دانشمندان استنفورد و دانشگاه پنسیلوانیا نشان داده‌اند که گیرنده مصنوعی IL-9 به سلول‌های T که با سرطان مبارزه می‌کنند اجازه می‌دهد بدون نیاز به شیمی درمانی کار خود را انجام دهند. این مطالعه در Nature منتشر شد. 
محققین این مطالعه ابراز داشتند که این یافته دری را به روی بررسی‌های بیشتر باز می‌کند تا بتوان سلول‌های T را بسیار شبیه به سیستم خونی کرد. IL-2، یک سیتوکین حیاتی رشد سلولT، که می‌تواند برای تحریک سلول‌های T مهندسی شده با گیرنده مصنوعی منطبق برای IL-2 مصنوعی استفاده شود. با استفاده از این سیستم، سلول‌های T را می‌توان حتی پس از اینکه به بیمار داد، با درمان بیمار با سیتوکین مصنوعی (که تأثیری بر سایر سلول‌های بدن ندارد) دستکاری کرد. 
کلباسی محقق اصلی این مطالعه گفت: در اوایل مشخص بود که در میان سیگنال‌های زنجیره گامای مشترک مصنوعی، سیگنال IL-9 ارزش بررسی دارد. سلول‌های T ایجاد شده توسط سیگنال مصنوعی IL-9 باعث می‌شود سلول‌های T ترکیبی منحصربه‌فرد مانند سلول‌های بنیادی و ویژگی‌های شبه قاتل پیدا کنند که آن‌ها را در مبارزه با تومورها قوی‌تر می‌کرد. در یکی از مدل‌های سرطانی خود، بیش از نیمی از موش‌هایی را که تحت درمان با سلول‌های T گیرنده IL-9 قرار گرفتند، درمان گردید.
این درمان در چندین سیستم موثر است. آن‌ها دو نوع مدل سرطانی را که به سختی قابل درمان بودند در موش مورد هدف قرار دادند (سرطان لوزالمعده و ملانوم) و از سلول‌های T که از طریق گیرنده سلول T طبیعی یا گیرنده آنتی ژن کایمریک (CAR)  به سلول‌های سرطانی هدف قرار گرفتند، استفاده کردند. این درمان همچنین برای حالتی که سیتوکین را به کل موش داد یا مستقیماً به تومور موثر است. در همه موارد، سلول‌های T مهندسی شده با سیگنال‌دهی گیرنده مصنوعی IL-9 برتر بودند و به محققین این مطالعه کمک کردند تا برخی از تومورها را در موش‌ها درمان کنند.
پایان مطلب/
لینک منبع:
https://www.nature.com/articles/s41586-022-04801-2