تنظیم ژنتیکی اختصاصی سلول گانگلیونی شبکیه در گلوکوم
بررسی اخیر نشان داد، که مدلهای سلولهای بنیادی به تعیین نشانگرهای ژنتیکی ناشناخته قبلی گلوکوم کمک میکند.
امتیاز:
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، مدلهای سلولهای بنیادی شبکیه و عصب بینایی برای شناسایی نشانگرهای ژنتیکی ناشناخته قبلی گلوکوم، در تحقیقاتی که مشترکاً توسط دانشمندان دانشگاه ملبورن و مرکز تحقیقات چشم استرالیا انجام شد، استفاده شدهاند. این یافتهها راه را برای درمان جدید برای گلوکوم، که عامل اصلی نابینایی دائمی در جهان است، باز میکند. این تحقیق در مجله Cell Genomics منتشر شد، و برای استفاده از مدلهای سلولهای بنیادی برای کشف علل ژنتیکی زمینهای بیماری استفاده کرد.
گلوکوم به سلولهای عصب بینایی آسیب میرساند، در واقع بخشی از چشم که نور را دریافت کرده و به مغز میفرستد. نمونه برداری از این قسمت از چشم به روش غیر تهاجمی غیرممکن است و همین مسئله تحقیقات را محدود میکند.
در عوض، برای ایجاد نمونههایی برای این مطالعه، محققان از شرکتکنندگان با و بدون گلوکوم بیوپسی پوست گرفتند. سلولهای پوست دوباره برنامه ریزی شدند تا به سلولهای بنیادی برگردند و سپس به سلولهای شبکیه تبدیل شدند.
110 نمونه با موفقیت تبدیل شدند و محققان بیش از 200000 سلول جداگانه را برای تولید "امضای مولکولی" توالی یابی کردند. مقایسه امضاها با و بدون گلوکوم مولفههای ژنتیکی کلیدی را نشان داد که نحوه حمله این بیماری به شبکیه را کنترل میکند.
پروفسور Pébay، نویسنده ارشد این مطالعه، میگوید: مطالعه گلوکوم در داخل سلولهای شبکیه یک «نمایه زمینهای خاص» از این بیماری بسیار پیچیده ایجاد کرد.
محققان در این مطالعه می خواستند ببینند که گلوکوم چگونه بهطور خاص در سلولهای شبکیه عمل میکند. بنابراین میتوان مکانیسمهای ژنتیکی کلیدی را شناسایی کرد. به همان اندازه، باید بدانیم که کدام تغییرات ژنتیکی سالم و طبیعی هستند. بنابراین میتوان آنها را از درمان حذف کرد.
در بین نمونههای سالم و بیمار، محققان 312 نوع ژنتیکی مرتبط با سلولهای هدف شبکیه را شناسایی کردند. تجزیه و تحلیل بیشتر نشان داد که 97 خوشه ژنتیکی مرتبط با آسیب ناشی از گلوکوم است. این یافتهها پایه و اساس تحقیقات در مورد درمانهای جدید گلوکوم را ایجاد کرد.
دانشمندان نه تنها میتوانند داروهای مناسبتری تولید کنند، بلکه میتوانند به طور بالقوه از مدلهای سلولهای بنیادی برای آزمایش صدها دارو در سنجشهای پیش بالینی استفاده کنند. این روش همچنین میتواند برای ارزیابی اثربخشی دارو به شیوهای شخصیشده برای ارزیابی اینکه آیا گلوکوم وجود دارد یا خیر، استفاده شود. از طرفی درمان برای یک بیمار خاص میتواند موثر واقع شود.
پایان مطلب/
لینک منبع:
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S2666979X22000751?via%3Dihub