به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی بنیان، اولین کارآزمایی بالینی انجام شده در استرالیا نشان داد که جمع‌آوری و ذخیره‌سازی سلول‌های مشتق شده از خون بندناف نوزاد و انتقال آن به خواهر یا برادری که مبتلا به فلج مغزی است، فرآیندی بی‌خطر است. این کارآزمایی بالینی که توسط مؤسسه‌ی تحقیقاتی کودکان مرداک (MCRI) انجام شده و در مجله Cytotherapy منتشر گردیده است، بیان می‌کند که سلول‌های خون بند‌ناف کاملاً منطبق یک کودک را می‌توان با خیال راحت به خواهر یا برادر او که مبتلا به فلج مغزی است، تزریق کرد. بودجه این مطالعه توسط بنیاد پژوهشی فلج مغزی و بانک خون بند‌ناف Cell Care تامین شده است.

در این کارآزمایی (NCT03087110)، فقط یک واکنش جانبی جدی قابل درمان نسبت به کرایوپروتکتانت گزارش شد؛ در حالیکه شش نفر از 12 شرکت‌کننده، واکنش‌های جانبی جزئی را تجربه کردند و تمامی عوارض جانبی بوجود آمده به طور مؤثری در بیمارستان درمان شدند.

فلج مغزی (CP) یک اختلال عصبی غیر‌پیشرونده و شایع‌ترین ناتوانی جسمی دوران کودکی است. دکتر کایلی کرامپتون، محقق حوزه‌ی کودکان در مؤسسه‌ی مرداک گفت، اگرچه هیچ درمانی برای بیماری فلج مغزی وجود ندارد، اما سلول‌های خون بند‌ناف به دلیل توانایی‌شان در فعال کردن فرآیندهای ترمیم و بازسازی برخی بافت‌ها در بدن انسان، پتانسیل بهبود آسیب مغزی و عملکرد حرکتی درشت را دارند. او گفت: مطالعه ما نشان داده که تزریق سلول‌های منطبق خون بند‌ناف خواهر و برادر به کودکان مبتلا به فلج مغزی یک روش نسبتاً بی‌خطر است؛ اگرچه این فرآیند، باید فقط در بیمارستان‌های ثالث با امکانات بالا برای درمان عوارض جانبی نادر انجام شود.
کارآزمایی بالینی کودکان مبتلا به فلج مغزی

مرحله اول کارآزمایی بالینی شامل 12 شرکت‌کننده‌ی 1 تا 16 ساله از سراسر استرالیا بود که سلول‌های خون بندناف خواهر یا برادرشان را دریافت کردند و به مدت 12 ماه پس از تزریق مورد پیگیری قرار گرفتند. اکثر شرکت‌کنندگان که به مدت یک سال تحت نظر بودند، پیشرفت رشدی معمولی را نشان دادند. در سه کودک، بهبود در عملکرد حرکتی درشت سه ماه پس از تزریق مشاهده شد. هر گونه تغییر یک سال پس از آن کمتر آشکار شد. محققان این مطالعه می‌گویند که بیشترین پیشرفت‌های حرکتی درشت در کودکان کوچکتر دیده شد که هنوز به 90 درصد پتانسیل مهارت‌های حرکتی درشت پیش‌بینی شده‌ی خود نرسیده‌ بودند. همچنین نمرات اندازه‌گیری عملکرد حرکتی درشت (GMFM-66) در مقایسه با سطح پایه فراتر از آنچه که از سطوح رشدی انتظار می‌رفت بهبود نیافت، و شرکت کنندگان تغییرات متفاوتی در آزمون کیفیت مهارت‌های اندام فوقانی (QUEST) و نمرات مقیاس‌ رفتار تطبیقی واینلند (VABS-II) داشتند. این موضوع نشان می‌دهد که مداخله ممکن است در چند سال اول زندگی مؤثرتر باشد. دکتر کایلی گفت، برای پی بردن به این مسأله، ما و سایر محققان اکنون در حال برنامه‌ریزی برای انجام آزمایشات بیشتر به منظور درک بهتر این اثرات هستیم.

فلج مغزی در اثر آسیب به مغز در حال رشد در دوران جنینی (داخل رحم) یا در هنگام تولد و یا در سال‌های اول زندگی ایجاد می‌شود. این اختلال مادرزادی در حدود دو نفر از هر 1000 تولد زنده در سراسر جهان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و آن را به شایع‌ترین ناتوانی جسمی در دوران کودکی تبدیل می‌کند. هر 20 ساعت یک کودک استرالیایی مبتلا به فلج مغزی متولد می‌شود.

این یافته‌ها گامی ارزشمند در جهت ایجاد ایمنی و امکان استفاده از خون بند‌ناف در مدیریت فلج مغزی است. با این حال، همه کودکان مبتلا به فلج مغزی، امکان دسترسی به سلول‌های کاملاً منطبق خواهر یا برادرشان را ندارند. لذا تحقیق در مورد یک محصول سلولی که در دسترس جامعه وسیع‌تری از افراد مبتلا به فلج مغزی باشد- نه فقط آن دسته از بیمارانی که خواهر یا برادری با سلول‌های منطبق دارند که خون بند‌ناف آنها ذخیره شده باشد- گام مهم بعدی است. همچنین تحقیقات بیشتری برای بررسی اینکه آیا اشکال مختلف فلج مغزی پس از تزریق سلول‌های خون بند‌ناف قابل تغییر هستند یا خیر، و اینکه چه دوز سلولی مورد نیاز است و آیا دوزهای متعدد نتیجه بهتری را ارائه می‌دهند، مورد نیاز است.

بهبود عملکردی شارلوت با پیوند سلول های بنیادی خون بندناف خواهرش

شارلوت، کودکی که در دو سالگی مبتلا به فلج مغزی تشخیص داده شد، نمی‌توانست حرف بزند، راه برود و به تنهایی غذا بخورد. او همچنین نمی‌توانست بطری آب یا خودکار را در دست بگیرد، یا ارتباط شفاهی برقرار کند و تازه اولین قدم‌هایش را برداشته بود. وقتی شارلوت به دنیا آمد، به والدینش گفته شده بود که او تنها 10 درصد شانس زنده ماندن دارد. ولی اتفاق تصادفی منجر به چرخش غیرمنتظره‌ای از وقایع شد. مادر او، لورا وست، پس از شرکت در این کارآزمایی بالینی و انجام سلول‌درمانی گفت که انگار " کلید چراغی روشن شده است". با اینحال، لورا گفت که پیشرفت رشد شارلوت در طول زمان پس از تزریق، کند شده است. لورا در حالیکه به کوچکترین دخترش، اما (Emma)، باردار بود، تصمیم گرفت سلول‌های خون بندناف او را جمع‌آوری و ذخیره کند تا بعداً آنها را به شارلوت انتقال دهد. او گفت که تغییرات ایجاد شده در شارلوت که اکنون هفت ساله است، پس از شروع تزریق سلولی کاملاً مشهود بود. شارلوت تا قبل از زمان تزریق، در طول رشد و حرکت خود کاملاً ثابت بود ولی بعد از تزریق سلول، تفاوت قابل‌ملاحظه‌ای در رشد و حرکت او مشاهده شد و سپس در یک مسیر پیشرفت ثابت قرار گرفت. شارلوت همیشه از طریق لوله تغذیه می‌شد اما به سرعت یاد گرفت که از یک بطری آب بنوشد. مادر او می‌گوید: ما هرگز فکر نمی‌کردیم که او بتواند مداد را به درستی در دست بگیرد، اما ناگهان او آن را به درستی در دست گرفت. او از حالت تکیه زده به بالش به حالت‌های نشستن، ایستادن و دویدن نیز درآمد. دیدن او تا این حد مستقل و قادر به انجام این کارها به تنهایی بسیار بزرگ بود. سرعت تغییر در شارلوت پس از انجام تزریقات سلولی، بسیار واضح بود، اما اکنون رشد او تا حدودی کند شده است.

محققان به کار خود ادامه خواهند داد تا ببینند آیا این مداخله ممکن است در چند سال اول زندگی مؤثرتر باشد یا خیر، که این نوید را به سایر خانواده‌ها بدهند. پروفسور نادیا بداوی، رئیس تحقیقات فلج مغزی در دانشگاه سیدنی، می‌گوید: این مطالعه، یک بررسی برجسته در نوع خود بود زیرا درک جدیدی از چگونگی استفاده از سلول‌های خون بند‌ناف را فراهم می‌کرد که برای بهبود زندگی کودکان مبتلا به این اختلال مورد استفاده قرار می‌گیرد.

پایان مطلب/

:Ref

1. Crompton K, Novak I, Fahey M, et al. Safety of sibling cord blood cell infusion for children with cerebral palsy. Cytotherapy. 2022;0(0). doi:10.1016/j.jcyt.2022.01.003.
2. https://www.technologynetworks.com/tn/news/umbilical-cord-cells-can-be-donated-to-siblings-with-cerebral-palsy-362502.
3. https://7news.com.au/lifestyle/lauras-daughter-was-fighting-to-survive-it-took-a-life-changing-decision-to-save-her-c-6954543
4. Sun JM, Case LE, Mikati MA, et al. Sibling umbilical cord blood infusion is safe in young children with cerebral palsy. Stem cells translational medicine. 2021.