به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، هورمون درمانی می‌تواند سرطان متاستاتیک پروستات را به خوبی تحت کنترل نگه دارد، اما سلول‌های تومور دیر یا زود در برابر آن مقاوم می‌شوند. به طور غیر منتظره‌ای، اکنون یک راه حل ممکن ظاهر شده است. داروهایی که اصلاً برای مبارزه با سرطان طراحی نشده‌اند، اما بر ریتم شبانه روزی سلول تأثیر می‌گذارند. نتایج مطالعه حاضر در مجله Cancer Discovery منتشر شد.
سرطان پروستات نوعی سرطان است که تحت تأثیر هورمون‌ها و در درجه اول تستوسترون رشد می‌کند. بنابراین، بیماران مبتلا به سرطان پروستات متاستاتیک اغلب با درمان ضد هورمونی، که سیگنال تحریک کننده رشد تستوسترون و در نتیجه رشد تومور را مهار می‌کند، درمان می‌شوند. درمان ضد هورمونی می‌تواند سرطان پروستات را به خوبی کنترل کند، اما در نهایت از آنجایی که سلول‌های تومور مقاوم می‌شوند، دارو از کار می‌افتد. بنابراین، بزرگترین چالش در درمان سرطان متاستاتیک پروستات، یافتن داروهایی نیست که با رشد تومور مبارزه کنند، بلکه یافتن داروهایی است که می‌توانند از مقاومت جلوگیری کنند. با این حال، چگونگی عملکرد دقیق این فرآیند مقاومت در برابر هورمون درمانی در سلول تومور، تا کنون یک راز بوده است.
این تیم تحقیقاتی بین المللی، اکنون به کشف شگفت انگیزی در بافت بیماران مبتلا به سرطان پروستات که با داروی مهارکننده تستوسترون درمان شده‌اند، دست یافته‌اند. دسته غیرمنتظره ای از پروتئین‌ها، یعنی پروتئین‌هایی که به طور معمول ریتم روز و شب را تنظیم می‌کنند، مشخص شد که اثرات درمان ضد هورمونی را باطل می‌کند. اکنون که محققان این راه فرار از تومور را کشف کرده‌اند، می‌خواهند استراتژی‌هایی را برای مسدود کردن آن با هدف افزایش بیشتر اثربخشی درمان ضد هورمونی علیه سرطان پروستات آغاز کنند.
این کشف باعث می‌شود که برای داروهای جدید در درمان سرطان پروستات، باید خارج از چارچوب معمول چاره‌جوئی کرد. این تیم آزمایش داروهایی را آغاز کردند که بر پروتئین‌های ریتم شبانه روز تأثیر می‌گذارند، تا حساسیت به درمان هورمونی را افزایش دهند. خوشبختانه، در حال حاضر چندین روش درمانی وجود دارد که بر ریتم روز و شب تأثیر می‌گذارد. این روش‌ها را می‌توان با درمان‌های ضد هورمونی ترکیب کرد. این تحقیق در بافت 56 بیمار مبتلا به سرطان پروستات پرخطر انجام شد. آن‌ها سه ماه قبل از جراحی تحت درمان ضد هورمونی قرار گرفتند و سپس بافت آن‌ها در سطح DNA بررسی شد. نتایج این مطالعه نشان داد که ژن‌هایی که علی‌رغم درمان، می‌توانند سلول تومور را زنده نگه دارند، ناگهان تحت کنترل پروتئین‌هایی قرار گرفتند که به طور معمول ریتم روز و شب را تنظیم می‌کنند. نتایج این تحقیق ممکن است این سوال را مطرح کند که مثلاً اختلال در ریتم روز و شب به دلیل نوبت کاری، می‌تواند خطر عدم حساسیت درمانی را در سرطان پروستات افزایش دهد؟ با این وجود فعلا هیچ مدرکی برای این موضوع وجود ندارد. در سلول‌های تومور پروستات، در واقع، ریتم روز و شب دیگر کار نمی‌کند. پروتئین در اینجا عملکرد کاملا جدیدی پیدا کرده است. این راه فرار جدید سلول تومور اکنون توجه کامل را به خود جلب کرده است. تحقیقات بعدی نشان خواهد داد که آیا مهار این باعث بهبود درمان سرطان پروستات می شود یا نه.
پایان مطلب/
منبع: 
https://aacrjournals.org/cancerdiscovery/article-abstract/doi/10.1158/2159-8290.CD-21-0576/704952/Drug-induced-epigenomic-plasticity-reprograms?redirectedFrom=fulltext