به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، سلول‌های اپیتلیال، که سطوح و اندام‌های بدن را پوشانده‌اند، می‌توانند با حذف سلول‌های ناسالم یا غیرطبیعی از طریق مکانیسمی به نام "اکستروژن آپیکال" از خود در برابر سرطان محافظت کنند، جایی که سلول‌های آسیب دیده توسط سلول‌های سالم اطراف از لایه سلولی خارج می‌شوند. تاکنون فرآیند اساسی که توسط آن بر دفاع اکستروژن آپیکال غلبه می‌شود و به سلول‌ها اجازه می‌دهد مهاجم و سرطانی شوند، ناشناخته مانده است. با این حال، اکنون گروهی از محققین در دانشگاه اوزاکا مولکولی به نام Src را که در این فرآیند کلیدی بوده شناسایی کرده‌اند.
پروتئین Src یک تنظیم کننده کلیدی فرآیندهای اساسی سلولی مانند مهاجرت و چسبندگی سلولی است. نشان داده شده است که آن توسط یک انکوژن، ژنی با پتانسیل ایجاد سرطان، رمزگذاری می‌شود، زیرا فعال شدن غیر طبیعی یا افزایش بیان Src قبلاً با انواع مختلف سرطان مرتبط بوده است. تصور می‌شود که این پروتئین نقش کلیدی در پیشرفت سرطان ایفا می‌کند، اما تغییر مکانیکی آن از نقش طبیعی آن به نقش سرطانی ناشناخته مانده است. غشای سلولی که سلول را احاطه کرده است، حاوی آرایش‌های دینامیکی از مولکول‌های مختلف از جمله لیپیدها است. این‌ها می‌توانند در نواحی منظم تری به نام «قایق‌های لیپیدی» جمع شوند. این تیم تحقیقاتی فنوتیپ‌های متضاد سلول‌های مختلف را که توسط Src تغییر کرده‌اند را مقایسه کرده و نشان دادند که محل Src در غشای سلولی نحوه عملکرد آن را تعیین می‌کند. هنگامی که Src در داخل یک قایق لیپیدی قرار گرفت، سلول‌های سرطانی توانستند مهاجم شوند و بر مکانیسم‌های محافظتی لایه سلولی طبیعی غلبه کنند.
اما مکان Src چگونه کنترل می شود؟ محققان نشان دادند که مولکول دیگری به نام CDCP1 یک داربست مولکولی تشکیل می‌دهد که Src را فعال می‌کند. محققین در این مطالعه نشان دادند که با تجزیه و تحلیل سلول‌های سرطانی، CDCP1 باعث تهاجم سلول‌های سرطانی می‌شود، در حالی که مهار CDCP1 منجر به از بین بردن سلول‌های سرطانی با اکستروژن آپیکال شد.
جذب CDCP1 توسط Src به رافت‌های لیپیدی باعث ایجاد آبشاری می‌شود که در نهایت منجر به فرار سلول‌های سرطانی از سرنوشت اکستروژن آپیکال با حمله به لایه پایه می‌شود، اما این مرحله بکارگیری اولیه در این فرآیند حیاتی است. در حال حاضر مشخص شده است که بیان CDCP1 در انواع خاصی از سرطان‌ها، مانند سرطان ریه و پانکراس افزایش یافته است و این کار بینش مکانیکی در مورد نقش آن در تهاجم سلول‌های سرطانی ارائه می‌دهد. این مطالعه نشان می‌دهد که CDCP1 می‌تواند یک هدف امیدوارکننده برای درمان دارویی در سرطان‌هایی که در مراحل اولیه بوده‌اند، باشد.
پایان مطلب/
لینک منبع:
https://www.cell.com/current-biology/fulltext/S0960-9822(22)01000-4?_returnURL=https%3A%2F%2Flinkinghub.elsevier.com%2Fretrieve%2Fpii%2FS0960982222010004%3Fshowall%3Dtrue