به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، بر اساس مطالعه‌ای که توسط محققان UW Medicine در سیاتل انجام شد، اگر زنی در اواخر بارداری خود استرس مزمن را تجربه کند، می‌تواند تا 15 درصد بر توانایی جنین او در جذب آهن تأثیر بگذارد. بنابراین استرس دوران بارداری مادر بر وزن‌گیری و رشد عصبی کودک اثرات نامطلوبی دارد. در مطالعه‌ای که در ژوئن منتشر شد، دانشمندان UW Medicine، دانشگاه دوک، آلمان و آرژانتین دریافتند که نیاز به آهن در سه ماهه دوم و سوم بارداری در زنان باردار ممکن است هشت برابر شود، اما جذب آهن در جنین‌ها می‌تواند تا حدی زیادی کاهش یابد، بنابراین محققان گزارش کردند که در 15 درصد زنانی که استرس مزمن را تجربه می‌کنند، اثرات کمبود جذب آهن در جنین‌های پسر بیشتر قابل توجه بوده است.

استرس مزمن مادر بر سیستم هیپوتالاموس - هیپوفیز - آدرنال جنین تأثیر می‌گذارد

در سه ماهه دوم و سوم بارداری، به دلیل گسترش اریتروپوئزیس مادر و جنین، نیاز مادر به آهن می‌تواند تا هشت برابر یا در مجموع 1 گرم آهن اضافی افزایش یابد. اختلال در تنظیم هموستاز آهن در مادران باردار و/یا کودکان باعث ایجاد آسیب عصبی پایدار در فرزندان می‌شود. استرس مادر قبل از تولد، از جمله استرس و اضطراب روانی اجتماعی خاص بارداری و عمومی، می‌تواند تعادل هموستاز آهن مادر را به خطر بیندازد. زنان باردار به ویژه در برابر استرس مزمن آسیب پذیر هستند زیرا با موقعیت‌های جدید و بالقوه چالش برانگیز مانند مشکلات تصویر بدن، تغییرات سبک زندگی و نوسانات هورمونی مواجه می‌شوند. استرس مزمن باعث ایجاد تغییرات پایدار در پاسخ استرس جنین می‌شود، این استرس در فرآیندی به نام "برنامه ریزی جنین" که ممکن است تا حدی توسط سیستم عصبی خودمختار (ANS) و سیستم هیپوتالاموس - هیپوفیز - آدرنال (HPA) منتقل شود.

ضرورت کنترل استرس در اواخربارداری

با توجه به این موضوع، زنان باردار باید در اواخر بارداری، سطح استرس خود را کنترل کنند و همینطور سعی کنند استرس را از طریق تکنیک‌های آرام سازی کاهش دهند. مارتین فراش، یکی از نویسندگان اصلی و استادیار وابسته مامایی و زنان در دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن، گفت: اگر استرس مزمن زنان باردار ادامه داشت، باید مکمل‌های آهن را در نظر بگیرید و سطح آهن نوزاد را در هنگام زایمان کنترل کنید.

بررسی ارتباط بین استرس مزمن بارداری و هموستاز آهن نوزاد

در این مطالعه 164 زن باردار در آلمان که تحت استرس یا بدون استرس بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. جذب آهن جنینی این زنان با گروه کنترل مقایسه شد. پارامترهای آهن خون بند‌ناف جنین 107 بیمار، در بدو تولد اندازه گیری شد. ما نشان دادیم که استرس مزمن در مادر، منجر به افزایش ضربان قلب جنین (fHR) توسط ضربان قلب مادر (mHR) می‌شود، بنابراین وجود استرس در مادر به عنوان یک نشانگر زیستی غیرتهاجمی PS سبب ایجاد اختلالاتی در جنین ایجاد می‌شود، از جمله این اختلال‌ها، اختلال در در تنظیم HPA است که این عامل خطر اختلال در نوزادان و آسیب پذیری بیشتر در برابر برخی بیماری های مزمن و اختلالات عصبی-رفتاری را افزایش می‌دهد. در واقع در این کار برای سنجش هموستاز آهن جنین، بیومارکرهای آهن را در سرم خون بند‌ناف ارزیابی کردیم: به عنوان مثال میتوان به فریتین، ترانسفرین، هپسیدین 14 و آهن اشاره کرد. در آخر ارزیابی تاثیر در معرض قرار گرفتن استرس بارداری بر هموستاز آهن جنین را انجام دادیم. و بر اساس همین نتایج فراش گفت: "ما ارتباط بین استرس مزمن بارداری و هموستاز آهن نوزاد را کشف کردیم."

نتایج کسب شده از این مطالعه

در نتیجه، ما این فرضیه را آزمایش کردیم که استرس مزمن مادر بر سیستم هیپوتالاموس - هیپوفیز - آدرنال جنین تأثیر می‌گذارد و همین منجر به تغییرات جنسی خاص در FSI در طول سه ماهه سوم و هموستاز آهن در نوزادان انسان می‌شود. نتایج نشان دادکه اشباع ترانسفرین در نوزادان پسر تحت شرایط استرس‌زا کمتر بود و حتی کاهش 15 درصدی در فریتین جنین را در مقایسه با کنترل مشاهده شد. این اثر در بسیاری از موارد به واسطه سن مادر و وضعیت اجتماعی-اقتصادی یا تحصیلات ایجاد می‌شود، بنابراین اهمیت مراقبت‌های بهداشتی در دوران بارداری، به‌عنوان ابزاری قدرتمند برای بهبود رشد مغز جنین در دوران قبل از تولد و پس از تولد عمل می‌کند. او افزود که صرف مصرف ویتامین‌های دوران بارداری ممکن است کمکی نکند.

در شرایط استرس مزمن مادر، جنین‌های پسر در تنظیم سلامت آهن خود ضعیف‌تر هستند

او گفت: «این ممکن است کسری را که ما شاهد آن هستیم جبران نکند. تقریباً نیمی از مادران دچار کمبود آهن هستند. فراش تصریح کرد که جنین‌ها معمولاً در برابر تغییرات متوسط ​​آهن مادر قوی هستند. او گفت: «آنچه در اینجا مشاهده می‌کنیم این است که تحت شرایط استرس مزمن مادر، جنین‌های پسر نسبت به جنین‌های دختر در تنظیم سلامت آهن خود ضعیف‌تر هستند، بنابراین خوب می‌دانیم که این ممکن است عواقبی برای رشد عصبی آنها پس از تولد داشته باشد.»

یک زن باردار به طور متوسط ​​به حدود 30 میلی گرم عنصر آهن در روز نیاز دارد تا نیازهای جدید حجم خون اضافی را برای جفت در حال رشد و جنین در حال رشد برآورده کند. اکثر ویتامین‌های ترکیبی دوران بارداری حاوی این مقدار آهن هستند که تقریباً دو برابر مقدار مورد نیاز خانم‌هایی است که باردار نیستند.

استرس جنین با ایجاد سایر اختلالات عصبی در او ارتباط دارد

مطالعات قبلاً گزارش داده‌اند که نیمی از زنان باردار در کشورهای توسعه یافته دچار کمبود آهن هستند که به نوبه خود می‌تواند باعث کاهش وزن جنین هنگام تولد شده و یا بر رشد عصبی جنین تاثیر ‌بگذارد. فراش گفت که استرس مدت‌هاست که بر رشد مغز جنین تأثیر می‌گذارد. او اضافه کرد که استرس جنین با ایجاد مشکلات روانپزشکی و عصبی  بعدی مانند ADHD و اوتیسم و ​​اختلالات عصبی مانند پارکینسون و آلزایمر مرتبط است.

فراش به عنوان نویسنده در مطالعه دیگری که مرتبط  با این موضوع بود و در ژانویه منتشر شده است، گزارش داده است که ردیابی استرس تجربه شده توسط یک زن باردار از طریق معاینات منظم می‌تواند از تأخیر رشد در کودک پس از تولد جلوگیری کند.

فراش گفت که مطالعه بعدی که توسط همین گروه تحقیقاتی در تابستان امسال آغاز می‌شود، به بررسی راه‌هایی برای مبارزه با استرس در مادران از طریق استفاده از یوگا، مدیتیشن و سایر تکنیک‌های آرامش می‌پردازد. بنابراین تشخیص به‌موقع جنین‌های مبتلا به استرس مادر باردار، می‌توان با استفاده از مکمل‌های آهن فردی و پیگیری رشد عصبی، از عواقب طولانی‌مدت ناشی از اختلال هموستاز آهن، جلوگیری کرد.

پایان مطلب/.

REF

https://neurosciencenews.com/stress-fetal-iron-21006/

“Prenatal stress perturbs fetal iron homeostasis in a sex specific manner