به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، مطالعات نشان می‌دهد که مونو خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد. به نظر می‌رسد ویروس اپشتین بار (EBV) بیش از 90 درصد از جمعیت بزرگسال در جهان را آلوده می‌کند و باعث بیماری که معمولاً به عنوان "مونو" یا مونونوکلئوز شناخته شده، می‌شود. در کودکان، مونو اغلب علائمی ایجاد نمی‌کند. وقتی مونو علائمی ایجاد می‌کند، معمولاً شبیه آنفولانزا هستند. در بزرگسالان، علائم به آرامی ظاهر می‌شود.
مونو ویروس اولین ویروس انسانی بود که با ایجاد تومورها یا تومورهای سرطانی مرتبط بود. در برخی موارد، مونو ویروس خفته می‌تواند باعث اختلال در عملکرد سلول‌های اطراف شود و منجر به ایجاد سرطان شود. وقتی سلول‌ها مشکلی دارند، سیستم ایمنی بدن برای خلاص شدن از شر آن سلول‌ها کار می‌کند تا از خطر تأثیر آن بر سایر سلول‌ها جلوگیری کند. هنگامی که سیستم ایمنی سلول‌های غیرطبیعی را هدف قرار می‌دهد، مراحلی را برای خلاص شدن از شر آن‌ها انجام می‌دهد. در این اثر دومینو، دو نوع سلول آزاد شده، پلاکت‌ها و سلول‌های «قاتل طبیعی» هستند. همانطور که از نام آن پیداست، سلول‌های کشنده طبیعی مسئول کشتن سلول‌هایی هستند که به ویروس آلوده شده‌اند. پلاکت‌ها سلول‌های خونی هستند که وقتی تحریک می‌شوند شروع به تشکیل لخته یا توده می‌کنند تا انتشار ویروس از طریق جریان خون را محدود کنند. اگرچه ویروس مونونوکلئوز می‌تواند باعث تشکیل سرطان اپیتلیال شود، اما به سلول‌های سرطانی اجازه می‌دهد تا از هدف قرار گرفتن توسط سلول‌های کشنده طبیعی فرار کنند. مونو این کار را با ترشح آنزیمی به نام F3 انجام می‌دهد. آنزیم F3 فاکتوری است که باعث می‌شود سلول‌های کشنده طبیعی سلول‌های سرطانی آلوده را نادیده بگیرند.
مونو می‌تواند باعث شود سلول‌ها مسیر بیوشیمیایی خاصی را فعال کنند که میزان ترشح F3 را افزایش می‌دهد. این مسیر، مسیر AKT، باعث می‌شود که بدن سلول‌های سرطانی را نادیده بگیرد و همچنین سلول‌های سرطانی را تقسیم کند.
در سلول های نرمال، برای تکثیر سلول به سیگنال نیاز است. ویژگی بارز سلول‌های سرطانی این است که برای تقسیم سلولی به این سیگنال نیاز ندارند. دانشمندان می دانند که مسیر AKT تکثیر سلولی را برای چندین دهه افزایش می‌دهد. دانشمندان دریافتند که وقتی آنزیم F3 بیشتر بوده، سلول‌های سرطانی یک مسیر فعال AKT خواهند داشت. این دانشمند از مطالعات قبلی می‌دانست که مونو همچنین با فعال کردن یا «روشن کردن» سلول‌های خونی به نام پلاکت، احتمال ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد. هنگامی که پلاکت‌ها فعال می‌شوند، دور سلول‌های سرطانی حلقه می‌زنند و از رسیدن سلول‌های کشنده طبیعی به آن‌ها جلوگیری می‌کنند. هنگامی که دانشمندان به طور تجربی از ترشح F3 جلوگیری کردند، مشاهده کردند که تومورها با سرعت بسیار کمتری رشد می‌کنند. هنگامی که F3 مهار شد، پلاکت‌ها یک دایره کوچکتر و کم‌تر در اطراف سلول‌های سرطانی ایجاد کردند، این به سلول‌های کشنده طبیعی فرصت بیشتری برای رسیدن به سلول‌های سرطانی و کشتن آن‌ها داد. بنابراین، دانشمندان به این نتیجه رسیدند که ترشح F3 برای فعال شدن پلاکت‌ها و جلوگیری از رسیدن سلول‌های کشنده طبیعی به سلول‌های سرطانی ضروری است.
ویروس اپشتین بار یکی از شایع‌ترین ویروس‌ها در جهان است. به همین دلیل، درک ارتباط آن با سرطان اپیتلیال برای غربالگری بیماران پرخطر مهم است. دانستن اینکه F3 می‌تواند نشانگری برای عفونت مونو نهفته باشد، نقطه شروعی برای پیشگیری از سرطان اپیتلیال در افرادی است که قبلا در زندگی خود مونو داشته‌اند.
پایان مطلب/
منبع: 
https://doi.org/10.1158/0008-5472.CAN-21-2292