به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، بر اساس تحقیقات جدیدی که در مجله  BMJ Open منتشر شده است، روشی که به بیمار گفته می‌شود بیماری چشمی جدی دارد، می‌تواند بر سلامت روانی و توانایی آن‌ها برای کنار آمدن با شرایط خود در دراز مدت تأثیر بگذارد.
یک تیم تحقیقاتی با بیمارانی در طیفی از سنین که در طی چندین دهه در انگلستان به بیماری چشم مبتلا شده بودند، مصاحبه کرد و تأثیر روانی روش تشخیص آن‌ها را ارزیابی کرد. مصاحبه شوندگان با شرایط مختلفی از جمله رتینوپاتی دیابتی، دژنراسیون ماکولا، بیماری استارگارد و رتینیت پیگمانتوزا تشخیص داده شدند که همگی می‌توانند باعث از دست دادن چشمگیر بینایی شوند. مصاحبه‌ها چهار موضوع را نشان دادند. فرآیند پیچیده تشخیص، تأثیر سخنان پزشکان، جستجوی اطلاعات و بازتاب در مورد آنچه که می‌تواند بهبود یابد.
محققان دریافتند که بیماران اغلب به وضوح نحوه‌ی گفته‌هایشان را به خاطر می‌آورند. این بر نحوه دید آن‌ها در از دست دادن بینایی و همچنین تعامل آن‌ها با سایر افراد تأثیر می‌گذارد. یکی از بیماران این خبر را "مانند ضربه زدن با آجر" توصیف کرد. دیگری گفت: خیلی مختصر، بسیار بالینی بود. 
برخی از آن‌ها ماه‌ها یا سال‌ها منتظر بودند تا بیماری اشان تشخیص داده شود و در ابتدا از یک مشکل آگاه شده بودند، که باعث ایجاد حس ناامیدی و اضطراب می‌شد. یکی از بیماران جوان‌تر گفت: به شما گفته می‌شود که چیزی اشتباه است، ۱۴ هفته دیگر یک قرار ملاقات خواهید داشت تا این آزمایش را انجام دهید، باید پنج یا شش ماه برای نتایج صبر کنید. پنج یا شش ماه زمانی طولانی است که شما هر روز از خواب بیدار می‌شوید، نگران هستید و خوب نمی‌خوابید و این بر روابط با افراد دیگر و احتمالاً شغل شما تأثیر می‌گذارد.
تشخیص بیماری چشمی می‌تواند غیرمنتظره و ویرانگر باشد. لحظه تشخیص برای بیمار دشوار بوده و تعامل با پزشکان می‌تواند تأثیری پایدار بر نحوه کنار آمدن بیمار با اختلال بینایی خود داشته باشد. اگر بیماران احساس نکنند که اطلاعات کافی دریافت کرده‌اند، این می‌تواند منجر به احساس سردرگمی آن‌ها شود و اغلب به دنبال جزئیات از منابع کمتر قابل اعتماد هستند.
این یکی از اولین مطالعاتی است که بررسی می‌کند چگونه ارتباط یک تشخیص از نظر روانی در درازمدت بر بیمار تأثیر می‌گذارد، و مشخص شد که کلمات و رفتار متخصصان پزشکی بر توانایی بیمار برای کنار آمدن با شرایط خود تأثیر می‌گذارد.
پزشکان باید به دقت بررسی کنند که چگونه نتیجه یک تشخیص را به بیماران منتقل کنند، چگونه و چه زمانی اطلاعاتی در مورد تشخیص یا پیش آگهی ارائه داده و آن‌ها را در اسرع وقت به موسسات درمانی، سیستم‌های پشتیبانی یا خدمات مشاوره‌ای نشان دهند.
پایان مطلب/