به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، آگاهی از علائم بالینی و ویژگی‌های بیمار مبتلا به درماتیت آتوپیک (AD) شدید ( اگزمای سرشتی)،  می‌تواند به پزشکان در پیش‌بینی سیر بیماری و تمرکز بر مدیریت هدف کمک کند. درماتیت آتوپیک (AD) به عنوان یکی از شایع ترین بیماری‌های پوستی در سراسر جهان بوده، 20 درصد از جمعیت کشورهای غربی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. علاوه بر این، AD  اغلب یک دوره مزمن را دنبال می‌کند و ممکن است به شدت بر کیفیت زندگی و ظرفیت‌های عملکردی بیماران تأثیر بگذارد. 
این مطالعه در  Journal of the European Academy of Dermatology and Venereology منتشر شد. محققین در این مطالعه علائم بالینی و ویژگی‌های مرتبط با بیماری شدید AD را بررسی کردند. از آنجایی که درمان‌های پزشکی مؤثر جدیدی برای بیماری AD اخیراً معرفی شده‌اند و سایر درمان‌ها در دست توسعه هستند، جستجو برای عوامل پیش‌بینی‌کننده شدت بیماری در تاریخچه پزشکی، معاینه بالینی یا تحقیقات آزمایشگاهی مرتبط است. این درمان‌های پزشکی جدید نیز بسیار پرهزینه هستند و نیاز به در نظر گرفتن هزینه و فایده نیز دارند. 
بر اساس معاینه بالینی، آن‌ها اطلاعاتی در مورد BMI بیماران و وجود درماتیت دست، هایپرخطی کف دست، درموگرافیسم سفید و کراتوز پیلاریس به دست آوردند. همچنین سطوح کل IgE سرم را اندازه‌گیری کردند، و بالاترین سطح IgE کل را در 10 سال گذشته به دست آوردند، و  همچنین پانلی از فیلاگرین و سایر ژن‌های سد اپیدرمی را برای جهش‌های از دست دادن عملکرد بررسی کردند.
یافته‌های اصلی نشان داد که عوامل تعیین‌کننده احتمالی شدت AD عبارتند از شروع بیماری در سن کمتر از ۲ سالگی، جنس مرد، سیگار کشیدن و BMI بالا، آسم همزمان، پرخطی بودن کف دست، درماتیت دست، سابقه آلرژی تماسی و افزایش سطح IgE کل است. این عوامل در سایر جمعیت‌ها نیز مرتبط هستند. جالب توجه است که ورم ملتحمه آلرژیک، رینیت و حساسیت آتوپیک با شدت AD مرتبط نبودند.
ارتباط مثبتی برای درماتیت دست، آلرژی تماسی، و بیش خطی کف دست یافت شد. درموگرافی سفید ارتباط معکوس را نشان داد و نشان داد که عاملی مرتبط با سیر بیماری و پیش آگهی خفیف‌تر است. علاوه بر این، مشاهده شد که آلرژی تماسی ممکن است به طور ثانویه ناشی از اگزمای شدید باشد. ارزیابی مناسب عوامل پیش‌بینی‌کننده شدت موجود در AD می‌تواند با در نظر گرفتن عوارض جانبی احتمالی و هزینه‌های پزشکی درمان و تأثیر آن بر بار اجتماعی-اقتصادی، استراتژی درمانی را به یک استراتژی مؤثرتر تغییر دهد. علاوه بر این، زیرگروه بندی بیماران به عوامل تعیین کننده شدت شناخته شده ممکن است به شناسایی بیماران با دوره بیماری خفیف‌تر و پیش آگهی بهتر کمک کند و در نتیجه استراتژی‌های ایمن‌تری را تضمین کند. 
علاوه بر این، هنوز چالش‌های عمده‌ای در درمان AD شدید در بیماران اطفال وجود دارد که نیاز زیادی به بررسی ایمنی، قابل تحمل بودن و عملی بودن داروهای AD در کودکان و نوجوانان وجود دارد.
پایان مطلب/