به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، اولین مطالعه در نوع خود که نشان می‌دهد پیری بیولوژیکی بدن در ارتباط با شتاب سن اپی‌ژنتیک می‌باشد در آمریکا انجام شد. این مطالعه  JAMA Network Open منتشر شد. یک تیم چند نهادی از محققان به رهبری دانشکده بهداشت عمومی و علم طول عمر انسان در دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو گزارش دادند که شتاب سن اپی‌ژنتیک می‌تواند به عنوان نشانگر زیستی برای طول عمر سالم و تخمین پیری عملکردی و شناختی استفاده شود.
سن تقویمی بر اساس تاریخ تولد فرد است. سن اپی‌ژنتیک به سن بیولوژیکی سلول‌ها، بافت‌ها و سیستم‌های اندام فرد اشاره دارد. اگر سن اپی‌ژنتیک یک فرد بیشتر از سن تقویمی او باشد، فرد تحت شتاب سن اپی‌ژنتیک قرار می‌گیرد که با خطر بالاتر ابتلا به سرطان، بیماری‌های قلبی عروقی، بیماری پارکینسون و سایر بیماری‌ها مرتبط است. بر اساس چهار ساعت اپی‌ژنتیکی مختلف که پیری بیولوژیکی را اندازه‌گیری می‌کنند، هر پنج تا هشت سال شتاب سن اپی‌ژنتیک با 20 تا 32 درصد احتمال کمتر برای زندگی تا 90 سالگی همراه با تحرک و عملکرد شناختی سالم همراه بود. 
میزان سلامتی مهم است زیرا تعداد افرادی که تا 90 سال و بالاتر یالات متحده زندگی می‌کنند از 1.9 میلیون در سال 2016 به 7.6 میلیون در سال 2050 خواهد رسید که در واقع چهار برابر می‌شود. به عنوان بخشی از این مطالعه آینده نگر، تیم داده‌های مربوط به وضعیت جسمی و شناختی 1813 زن را که در مطالعه سلامت زنان شرکت کرده بودند، تجزیه و تحلیل کردند. میانگین سن مرگ در میان شرکت کنندگان در طرح سلامت زنان 90 سال بود.
از میان این گروه، 464 زن با تحرک سالم و عملکرد شناختی تا سن 90 سالگی زنده ماندند، 420 زن تا 90 سال زندگی کردند اما بدون تحرک و عملکرد شناختی سالم و 929 زن که قبل از رسیدن به 90 سالگی فوت کردند. شرکت کنندگان در مطالعه در ابتدا 70 تا 72 سال سن داشتند و حداقل تا سن 90 سالگی یا زمان مرگشان تحت نظر بودند. ارتباط ساعت‌های شتاب‌دهنده سن اپی‌ژنتیک با طول عمر سالم، مستقل از سایر ویژگی‌های رایج‌تر در میان زنان با طول عمر بالا، که تحرک و حافظه سالم داشتند، بود. مطالعات قبلی نشان داده اند که شتاب سن اپی‌ژنتیک با افزایش خطر مرگ مرتبط است، و چند مطالعه مشاهده کردند که شتاب کندتر سن در بین افراد با عمر طولانی اتفاق می‌افتد. اما این اولین مطالعه ای است که رابطه بین شتاب کندتر سن و زندگی را بررسی می‌کند. علاوه بر این، مطالعه حاضر نشان می‌دهد که می‌توان از شتاب سن اپی‌ژنتیک برای تخمین خطر نرسیدن یک فرد به طول عمر سالم استفاده کرد که می‌تواند به مداخلات بهداشت عمومی آینده برای مقابله با پیامدهای سلامت ضعیف در میان جمعیت‌های مسن‌تر منجر شود.
پایان مطلب/